"Hava çok güzel...

Perdeleri sonuna kadar aç ki,
güneþle yanýna geleyim.
Çok fazla aðrýn olduðunu biliyorum
ama hepsi geçecek
Yaza çiçekler sana gelmeyecek
ikimiz birlikte gideceðiz onlara, kýrlara...

Seni seviyorum

Ömür"




Çok öncesinden biliyormuþ gibi kýrlara gideceðimizin müjdesini vermiþtim, bir ay önce sana gönderdiðim küçük bir kýr çiçeði ile...


Ama bensiz bu kadar erken gideceðini hiç düþünmek istemedim. Sesini duydum biraz önce, bizi sevdiðini söyleyen, o lanet hastalýða hiç yakýþmayacak güzellikteki sesini...

Hala inanamýyorum gidiþine...

O kadar sessizdi ki herþey, o kadar bilinen ama beklenmedik. Belki þimdi mutlusun, belki de bizi izleyip üzülüyorsun bilemiyorum.
Bu öyle çaresiz kaldýðýmýz bir son ki; geçmiþteki güzel anlarýmýzý hatýrlayýp üzülmekten baþka birþey yapamýyor insan...

Ama biliyorum ki benim tanýdýðým Nilüfer,
Beyoðlu havasýný almadan, çok sevdiði kitaplarýný okuyamadan, Ýstiklal'de arkadaþlarý ile gezip tozmadan, olmak istediði Nilüfer olamazdý.

Okuyamamanýn seni ne kadar kahrettiðini en iyi ben anlýyordum. Þimdi en güzel romanlar, en sýký yazarlar, tüm festivallerdeki filmlerden çok daha kaliteli filmler seninle.

Her ne kadar bahar gelmediyse de buralara senin gittiðin o yerlerde hep yaz biliyorum.

Bilirsin, yazý severim.

Beni de bekle kýrlarda, zamaný gelince hep beraber koþacaðýz.

Güzel kuzenin