BABAMA...
Demir denilince kazma, kürek
kazma, kürek denilince çelik bilek
çelik bilek denilince
babam gelir aklıma
babam.
.
Bin üç yüz otuz üç lü
yaşı elli beş
yirmisinden de güçlü
.
Kim inanır Ferhat’a dostum
O, masallarda delmiş demir dağları
Babam, Divriği’de
yar değil
ekmek uğruna
köstebek gibi.
.
Mecnun, çöllere düşmüş
ne tipi, ne kar
Babam dağlara
sabahın köründe
Her adımında umut
her adımında öfke
her adımında ölüm var.
.
Kazmasıyla öldü
kazmasıyla düştü yere
Yer dediğin toprak değil
kızgın demire
.
“Kahpe felek...” derdi hep
suçlu kim
görmedi
Tanımadı dostlarını
düşmanını bilmedi
Kim ne derse desin
Kim ne derse desin dostum
demir dağlar eriyor
babam yaşıyor
babam ölmedi.
