Biriktirmiþtim kelimeleri,
telefonda çoðunu söyleyemedim,
siliniyordu sesine deðince sesim.
Oysa neler söylecektim sana...
Bu cumartesi geleceksin.
Hayatýmda ilk kez boya yaptým,
salonu ve küçük odamýzý boyadým.
Acemi iþi gibi dursa da güzel oldu.
geçmiyorken günler biraz oyalandým.
hani seni çýldýrtan musluk vardý ya,
merak etme caným onuda onardým.

Ne kadar çok sana karýþmýþým,
nasýl alýþmýþým sana böyle.
Gittiðin gün kuru ayaz vardý,
sýcak bir hüzün vardý yüzünde.
Buðulu ve titrek sesinle,
çabuk geçer aylar demiþtin
üzülme.
Aylar geçti ve uykusuz geceler.
Alýþmak mümkün deðil yokluðuna.
Çoðu zaman geç geliyorum eve.
Kaldýrýmlar da daha yavaþ adýmlarým.
Bilirsin karanlýktan korkarým,
sabaha kadar yanýyor ýþýklarým.
Birde kendi kendime anlamsýz konuþmalarým.
yalnýzlýktan bunaldým...

Bu cumartesi geleceksin.
Kokun deðecek ilk önce
seninle uyanýrken sabahýma.
Henüz düþmüþken sen yollara.

Girerken þehre kapa gözlerini ki,
kanýp gözlerinin rengine
bademler çiçek açmasýn.
Ela gözlüm bitmedi henüz kýþ,
sana pervane olup Ankara yanmasýn.
Mevsimlik bir heves deðilsin içimde.
Ýçimde sonu olmayan bir baharsýn.