üþüyen bedenine çare vardý
dokunsa kapanacaktý pencere
uzanmýyordu elleri.
ya üþüyen düþünceleri
buz tutan titreyen özlemleri..
nereyi kapatmalýydý
ya da açmalý mýydý
erir miydi beynindeki korkular
ellerinin dahi uzanamayacaðý kadar
uzaktý; düþündüren, donduran
karmaþa, çýkýlmazlýk en derinden.
yaðmurlarýn bile ara verdiðine imrenmedi
kimsesiz, kalabalýkta yalnýz benliði
dinlenmek yerine yorulmayý seçti kendine
doðasýnda saðanaktý, üþümek,
acý çekmek.
aðlamak arýnmaktý
istemedi, bekleyecekti
gözyaþlarý yaðmurun peþinden
dönene dek
kirlenecek, üþüyecekti.

-=-
Selcan T.