Felsefe,insanýn yaþadýðý evrende “kendini arayýþý” ve yaþadýðý olaylarý ve çevresindeki

nesneleri anlamlandýrma cehd ve gayretidir..

Daha doðrusu gördükleri ve yaþadýklarýnýn

arkasýndaki “hikmeti” bulma çabasýdýr..

Bundan olsa gerektir ki philo(filo)-sophia (sofi)

olarak telaffuz ettiðimiz Antik Yunanca kökeni itibarýyla da “bilgi/bilgelik sevgisi” olarak

adlandýrýlmýþtýr..

Descartes(Dekart)’ýn “düþünüyorum o halde varým” çýkarýmýnda ifade ettiði gibi düþüncenin

temellendirilmesi , sistemleþtirilmesidir..

Peygamberimiz(s.a.v)’in ;

-“Hikmet müminin yitik malýdýr,nerede bulursa orada alýr..” hadisinde dillendirdiði

vataný ve sýnýrlarý olmayan bilgi ve düþünce hazinesidir..

Felsefe,asýrlardýr yerleþik bir ön yargý haline gelen “bilim” ya da “din”in alternatifi veya

ona karþý geliþtirilen bir “yol” veya çýkýþ deðildir ;

aksine felsefe,bilim ve din anlayýþýna ýþýk tutan ve onlara bir “me’haz/kaynak” teþkil eden

düþünce atlasýdýr..

Felsefe,Gazzali’ci veya Ýbni Rüþd’cü olmak deðil ;

Platon’u Ýbni Sina ve Farabi’de..

Aristo’yu Ýbni Rüþ’de okumak ve anlamaya çalýþmak,bilgeliðin evrensel sularýnda özgür

olarak dolaþmaktýr..

Matematik-Fizik-Kimya gibi pozitif bilimlerin izlerini sadece Batý’da deðil Harezmi,Biruni

Ve Abdurrahman el-Cezeri gibi bilginlerin yazýtlarýnda Doðu’dan doðan ýþýklar olduðunu

Ýdrak edebilmektir..

Mevlana’yý okurken Lao Tsu (Laotsu)’yu tanýmak..

Ýbni Arabi okurken Spinoza ve Hegel’in ilham kaynaðýný bulmaktýr..

Felsefe ya da düþüncenin yolculuk ve tarihçesinde Selçuklu veziri Nizamülmülk’ü

ve onun ufkunu çözdüðümüzde bu topraklarda ilmi ve kültürel zenginliðimizin farkýna

varacak ve her nesilde yeniden doðacak “fikrî inkiþafýmýz”ýn önünü açmýþ olacaðýz..

Selçuklu’da zirveye çýkan “özgür ve özgün düþünce”nin..

kültürel ve sanatsal dinamizmin daha sonra Ýmam Gazzali’nin etkisiyle Osmanlý’da

duraklama dönemine girmesi ve felsefi dinamizmin yerini “otokratik düþünce”nin

almasý ve zaman içinde bunun bir “devlet politikasý”na dönüþmesi bizi Avrupa/Batý

ile olan çekiþmede geri býraktýðý tartýþýlmaz bir gerçekliktir..

Gazzali’yi benimseyip Ýbni Rüþd’ü..

Hocazade’yi benimseyip Alaattin etTusi’yi..

Ebussuud ve Ýbni Abidin’i benimseyip Ýbni Sina Ve Farabi’yi dýþlamak bize düþüncenin

boyutlarýný sýnýrlama ve farklýlýklarýmýzý görebilme ferasatinden mahrum býraktý..

Ve son asýrlarda bunun acýsýný bilim,sanat,kültür ve sanayi alanýnda aðýr bedeller

Ödeyerek çektik..

Halbuki ayný ikilem ve çýkmaz Batý düþüncesinde de vardý..

Pascal ile Auguste Compte..

Bergson ile David Hume..

Jean Paul Satre ile Etienne Marcel..

Onlar dýþlamadýlar,dinlediler..

Biz,Gazzali’yi savunan Hocazade’yi el üstünde tutarken Ýbni Rüþd’ü savunan

Alaattin etTusi’yi dýþladýk ve tehcire zorladýk..

Sonuç;

Tekdüze bir kýsýr döngüye takýlýp kaldýk..

Yapýlmasý gereken “Felsefe”nin sadece zihinlerde kalmasýnýn önüne geçerek

düþünce dünyamýzý toplumun önüne sermek olmalýdýr..

Sermeliyiz ki ;

düþünce hayatýmýza yeni Cemil Meriçler’in..

Nurettin Topçular’ýn..

Sezai Karakoçlar’ýn girmesi mümkün olsun..

Ýnbi Sina..

Ýbni Haldun..

Biruni..

Mevlana’dan mülhem genç dimaðlarýn yeniden zuhuru umuduyla..

Vesselam..