Uzun ve ince belliydi, mis gibi de kokardý ayrýca, onun kokusunu duydular mý diðer insanlarýn aklý baþýndan giderdi. Onun ile sýcak bir ortamda buluþmak, kaynaþmak için can atardý en çok sevdiði sarýþýn beyaz tenli, onun ile tenlerinin birbirine kopmamacasýna sarýlmasýydý tek istediði. Sarýþýnlara özel zaafý vardý, kendisinin rengi kahve olduðu için hiç bir zaman komplekse girmedi. Karþýsýnda ki sarýþýnda hiç bir zaman onun kahverengi oluþunu dert etmedi. Birbirlerinin renklerini, bazý insanlarýn, milletlerin yaptýðý gibi dert etmediler kesinlikle. Tutku ile birbirlerine o kadar baðlýydýlar ki onlarý hiç bir zaman baþkalarý ile düþünemezdi kimseler. Hani birbirlerine de çok yakýþýyorlardý, en azýndan çevresindekiler öyle söylüyorlardý...



Bazen marketlerde ayrý ayrý takýlýrlar, çoðu zaman bir araya gelemezlerdi, karþýdan birbirlerine el sallarlardý. Ancak bir hayýrsever onlarýn ikisini birden yanýna alýrsa ki çoðu zamanda bu cumartesi ve pazar günleri gerçekleþirdi, ikisi de o günleri yani cumartesi ve pazarlarý iple çekerlerdi. Tatil günleri kavuþma günleriydi, birbirleri ile kaynaþma, sevme ve birbirlerinin içinde kaybolma günleriydi. Öyle bir aþktý ki bu buluþup kaynaþtýlar mý yok olana kadar seviþirlerdi ama bu yok olmak onlar için bir acý sebebi deðil mutluluk vesilesi idi, yok olarak mutlu oluyorlardý...



Ýkisi de onlarýn dünyaya gelme sebebi olan canlýlarýn birer parçasýyken dünyaya geldikten sonra mutlaka bir þekilde birbirlerini buluyorlardý. Onlarýn aþký belki Mecnun ile Leyla aþký, belki Ferhat ile Þirin aþký, belki Tahir ile Zühre aþký gibi yere göðe sýðmayan kutsal ve bir o kadarda coþku dolu heyecan dolu bir aþktý... Coþku ile bir araya gelirler ve coþku ile yok olurlardý. Ateþe doðru koþan pervaneler gibi...



Ýþte yine bir pazar günü, karþýdan gelen Halime Hanýmý her ikisi de görmüþtü ve Halime Hanýmý daha önce tanýyýp bildikleri için, kendilerini çok sevdiklerini biliyorlardý. Lakin kafalarýnda da bir soru iþareti yok deðildi hani. Halime Haným ya ikisinden birini yanýna alýp da diðerini almamazlýk ederse, þimdiye kadar hiç yapmamýþtý ama ya yaparsa; kurt düþmüþtü bir kere içlerine. Dua etmeye ve kavuþmak için dakikalarý, saniyeleri saymaya baþladýlar. Halime Haným önce ekmek reyonundan bir iki ekmek aldý, daha sonra sebze ve meyve reyonuna geçip oradan da elma ile portakal ve bir iki deðiþik meyve daha alýnca ikisi birden ''Hah þimdi bizim yanýmýza gelir.'' diye içlerinden geçirseler de, Halime Haným kuru yemiþ reyonuna yönelip oradan da ihtiyacýný aldýktan sonra, nihayet onlarýn yanýna gelmiþti. Yürekleri pýr pýr etmiþ sevinçten göklere uçacaklardý nerede ise...



Ýkisini de arabaya arka koltuða alýp doðru eve gelmiþti Halime Haným. Ve aþklarýnýn pekiþmesine artýk dakikalar vardý. Halime Haným mutfaða girince anlamýþlardý kavuþma zamanýnýn geldiðini. Hele de tavayý ve ateþi görünce heyecanlarý iki üç kat daha artmýþtý. Birbirlerine öyle yakýþýyorlardý ki aþkýn deðiþik þekillerinden biriydi bu aþk da yumurta ile sucuðun aþký ve o tavada ateþli bir þekilde beraber olmaya baþladýlar mý yok olup gideceklerini bilseler bile her zaman aþk ile coþku ile baþka zaman dilimlerinde yine bir araya gelecekler ve yine sucuklu yumurta olarak zengin menülerde ki yerlerini alacaklardý. Onlarýn aþklarý hiç bir zaman magazin gazetelerinde yer almadý ve o büyük aþk yaþadýklarýný söyleyen sansasyonel artistler gibi iki üç günlük, üç beþ aylýk bir beraberlik deðildi asla. Ýnsanlar var oldukça onlarýnda aþký hiç bitmeyecekti. Bütün bunlara birçok yemek kitaplarý, ev hanýmlarý ve aþçýlar da þahitti...