İkinciden önceki son kadın saçları benimki
Bilinmedik bir yol ortasında biraz acımasız
Yağmurda bırakıldı.
İkinciden önceki son çıkmaz denmiş ellerime.
Oysa balkonlarıma çiçekler çiziyorum
Mutlaka turuncu bakılıyor göğe
İkinciden önceki son düşüşüm ben
Şimdi nerde hangi boşluğa yükleniyor ağırlığım
Ayaklarım hangi pusulanın çıkmaz yanılgısında
İkinciden önceki son şarkıyım
Bir yerlerinde mutlaka bir ıslık dolanır dillerine
Sessiz sedasız yarım bırakılırım
İkinciden önceki herhangi bir sonum.
Beni haksız çıkaran bir kimlik taşıyor göğüs cebim
Kime konuşsam çıkarıp gösteriyorum
Hemen orda o an infaz ediliyor sonluğum
İkinciden hemen önce yaslayıp başımı göğsüne, bir gün doğumu sessizliğini izlemiştim.
Şimdi bir şiir dövüşür gibi çarptığını söylüyor kalbinin.
