Hiçbir þey yapmak istememek. En gizemli, en tuhaf hislerden birisidir bu aziz okuyucu; hem madden hem fikren bir eylemsizlik hâline yönelim arzusu insanýn bütün benliði üzerinde tahakküm kurar. Bazen içten içe kurtulmak isteriz zihnimizi ihata eden bu boþluktan ama kudret bulamayýz, bazense bizzat tasarlayan mücrimizdir hiçliði. Normalde katýksýz zaman israfý, sýfýr üretkenlik, sýfýr kazanç telakki ederek ölümüne tenkit edeceðim yerde þimdi kendimi bu azýlý düþmanla kol kola, iç içe, yekpare hâlde buluyorum. Ama hakkýný teslim etmeli! O kayboluþun, eriyiþin ve teslimiyetin tatlý aromasý, yüreðimi ve ruhumu hafifleten rayihasý arýtýyor beni bir nevi, abýhayatta yýkýyor ve hiçliðin derinliklerine indiriyor. Demem o ki bazen sert dalgalara müsaade vermeli ve tabiatýn hükmü bizleri þekillendirmeli. Yoruluyoruz ve yýpranýyoruz sevgili okuyucu, gün boyu sayýsýz uyaranla ve sayýsýz zihinsel iþlemle muhatap oluyoruz, bu þeraitte bittabi "hiçbir þey yapmamak" hakkýmýzdýr, akli melekelerin hayrýnadýr. Süreklilik durumu teþkil etmemek kaydýyla kendimizden esirgememeli bu sükûnu.

Hiçbir þey yapmak istememek.

Tuhaf mamafih tabii bir his.