Kokunu bilmesin benden baþkasý,
Hayatýn boyunca yalnýz benim ol.
Ýçimden geçmesin hicran kuþkusu,
Yýldýzlar kayýnca yalnýz benim ol.

Rüzgârlar saçýný savursun yine,
Estirsin kokunu çýkarsýn bine.
Mevsimler peþ peþe onlarca sene,
Yýllarý sayýnca yalnýz benim ol.

Yataða uzanýp kurarken hayal,
Ýpeksi yanaðýn kýzarsýn al al,
Seherde baþlasýn akþamki masal,
Uykudan ayýnca yalnýz benim ol.

Bir tek bana sakla heveslerini,
Rüzgârým koklasýn nefeslerini,
Bestemle ötüþen kuþ seslerini,
Yeniden duyunca yalnýz benim ol.

Gözlerin uzaða daldýðý zaman,
Görürsen ufukta ince bir duman,
Daðda bir çobanýn yaktýðý saman,
Ateþi kayýnca yalnýz benim ol.

Kalbinden girdiðim büyülü þehir,
Ýçinde gezerken vuslatý tehir,
Etmeden kokunu taþýyan nehir,
Sellere doyunca yalnýz benim ol.

Hasret sofrasýnda sevda çanaðý,
Baþýnda bekliyor aþkýn bunaðý.
Duygudan tepsiye iki yanaðý,
Gözlerin koyunca yalnýz benim ol.

Mehmet NACAR