SESSÝZCE

VEDA

5.bölüm

“Aklýma gelince o güzel yüzün” diye baþlayan þarkýya eþlik etmek isterdim þu an.
Sana anlatmaya, böyle baþlamak isterdim.
Kelimeleri tüketmek istercesine sýralarken, þarký sözlerini bir kenara býrakýp, içimde geçmiþten kalan kýrýntýlarý cümlelerim arasýna serpmek isterdim .
Yüreðimden geçenleri su gibi aktarmak isterdim hatta…
Zaman zaman çaðlayana dönüþmesine izin verip aktýðý yerde köpükler saçmasýna izin vermek isterdim.

Gök gürlesin, þimþekler çaksýn isterdim. Bulutlar yorulup yaðmurlar yaðdýrsýn isterdim.
Avuçlarým ýslansýn ve ben gözyaþlarýmý umursamayayým isterdim… Gözyaþým, inadýna yaðmur sularýna karýþsýn isterdim.
Ýsterdim ama olmadý iþte…
Çok þey istemiþim anladým.
Anladým ki sevmek böyle bir þeymiþ.
Bilemedim.
Artýk öðrendim.
n.b
...
Sevmek, bazen;
Yaþarken ölmektir,
Sevdiðinin mutluluðu için, mutsuzluða göðüs germektir.
Sevdiðinin seni sevdiðini bildiðin halde,
Beni sevmiyorsun deyip, kendinden uzaklaþtýrmaktýr, sevmek!
Sýrf o mutlu olsun diye.
Aðlasan da, aðlatsan da,
Onun hayatýný bedbaht yapmamak için,
katlanmaktýr her acýya.
Kýrýldýðýný bildiðin halde,
Susmaktýr, sevmek!
Sesini duyduðunda erise de yüreðin,
Kelimelerin incitmeli, kopmasý için senden,
Varsýn bilmesin bunlarý niye yaptýðýný,
Bencil desin! Kalpsiz desin!
Allah biliyor ya; sevdiðini.
Onun mutluluðu için, yüzünün hep gülmesi için,
Sevgini, kalp zindanýna hapsettiðini bilmese,
bilmese ne olur!
Uzaklardan seyredip,
Onun mutluluðu için dua ederken,
Kendi mutsuzluðuna,
‘’ Âmin’’ diyebilmektir, sevmek!
Ýstediðin, senden soðumasý, uzaklaþmasý da olsa,
Arkasýný dönüp aðlarken gittiðini gördüðünde,
Yüreðinin kan aðlamasýdýr, sevmek!
Onu düþünerek,
Mutlu olacaðýný hayal ederek.

Azrail’i beklemenin adýdýr, sevmek!

Musa Karakaya