Aslýnda bu bir hikaye deðil, bir deneme ya da bir makale deðil. Aslýnda bu bir hiç bir þey sadece içimden gelenleri yazýyorum. Sanýrým buradaki ortak amaçta o zaten. Herkes içinden gelenleri yazýyor. Uzun zaman oldu birilerine bir þeyler yazmayalý. Sanýrým bu yüzden bu kadar doluyum. Bu yüzden bu kadar sinirliyim. Bu yüzdendir sevdiðim insanlarý kýrmam. Bu yüzdendir en yakýnýmdaki insanlarý incitmem..
Ýnsan kendini nasýl ifade eder sizce?
Konuþarak,yazarak mý? Bana göre hiç bir þekilde ifade edemez, benim gibi. Tamam biraz karamsar bir düþünce bu ama ben kendimi eskisi gibi ifade edemiyorum. Karþýmdaki nasýl anlar, yanlýþ anlar mý anlamaz mý, onu kýrar mýyým kýrmaz mýyým bilemiyorum. O yüzden hep ama hep susuyorum. Konuþmadýðým zamanda neden susuyorsun diyorlar. Neden konuþayým ki. Kendimi konuþarak ifade edemiyorken neden konuþayým?
Aslýnda þu an çok rahatým. Yazýyorum çünkü. Sanýrým uzun zamandan beri aradýðým þey buydu. Sanýrým tekrar yazmaya devam etmem gerekmiþ. Þimdilik bu kadar yeter sanýrým. Bir sonraki yazýmý da bir aralar yazar buraya sizinle paylaþýrým. Tabi okuyan olursa.