Yeniden
avucumun içinde, / kurulmamış cümlelerin yangınıyla uyanıyorum / ve telaşlı
Ece Yerdeniz
Anlamlandırılmayan Ama Adlandırılmış Cehennemler...
Tuzu kaçmış gözlerinin / Kenarından dökülüyor gece / Kırık ve
Kırmızıysa Tutkuludur...
Gerçekten ne kadar çok istiyordu orada olmayı.
Şehir var olduğu için kaleler vardı, yollar vardı bitmezcesine ve arabalarda varoluyordu böylece...
Kardan Kaplanlar Peşinde İç Geçirirken
Güçle ilgili bir şeyler söylüyorum ve anlamsızca yeniden icat ediliyor kurallar...
Gün - Aydın Değil Sevgilim…
sesim yabancı / kabuğumun altından söylüyorum bunları / artık yakmıyor
Yol Diye Bir Şey Yok... Ama Yolculuk Var...
Belki de sadece / birbirimizin gözlerinden yansıyan / küçük yanılgılardık
Melekler... Kapılar...
Gözlerin bana değerdi / ve / sonuna kadar açılırdı kanatlarım
Kabuk... Kaplumbağa... Yara...
katılaştı yara / altına usulca gizlendiği kabuğu evi sandı /
İpsiz Kukla Utançla Sunar...
Kapıların kıyısına / Usulca bırakamayacağım şeylerin kafesinden... / İpsiz kukla
Cüce Masalı
gece onun yatağıymış oysa...yatağına küsmüş cüce ve bir daha hiç düş görmemiş...
Sonsuz Gezinti
Rüzgar,
yine , ayrıntılarını özenle kurduğu bir sonsuz gezinti oyununun tek oyuncusuymuşçasına güvenle, savuruyordu kendini oradan oraya...
Gün Sancısı
Sıra terk edilen düşe geri dönmeye gelmişti ,
ama düş , yaralı bir sevgili gibi naza çekiyordu kendini...
Karşılaşmalar...
Tanıtım
Bazen kendime bazense herkese ve herşeye dair cümleler kurmayı ve kurulanları okumayı seven, sözcükleri biraz fazlaca düşünen biriyim işte...Yolculuklara inanırım en çok, yollarda yürümeyi oldum olası sevemedim...Herkes gibiyim bazen, bazene herkes benim gibi ama sanırım en çok yazdıklarım ben-im...
Geçmiş
Cümlelerim hep vardı.Kitapları, çocukları, kedileri çok severim ve korkarım onlardan...
Konum
İzmir
Etkiler
J.G Ballard, Samuel Beckett
Benzer Yazarlar
Bilemiyorum
Bağlantılar
Takip Ettiklerim
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku