Ýnsanýn, dünya hayatýndaki þeylere tutkuyla baðlanmasý ve yaþamýnýn merkezine koymasý ne kadar akýlsýzcadýr. Dahasý baðlandýðý ve biriktirdiði her þey yok olacak þeyler iken... Kur’an’da Tekasür Suresi’nde ve diðer birçok ayette bildirildiði üzere Kur’an’da iktisat, tasarruf vardýr, ancak ‘malý yýðýp biriktirme’ yoktur.

(Mal, mülk ve servette) Çoklukla övünmek, sizi ’tutkuyla oyalayýp, kendinizden geçirdi.’ "Öyle ki (bu,) mezarý ziyaretinize (kabre gidiþinize, ölümünüze) kadar sürdü."Hayýr; ileride bileceksiniz. Yine hayýr; ileride bileceksiniz. Hayýr; eðer siz kesin bir bilgiyle bilmiþ olsaydýnýz, Andolsun, o çýlgýnca yanan ateþi de elbette görecektiniz. Sonra onu, gerçekten yakîn gözüyle (Ayne’l Yakîn) görmüþ olacaksýnýz. Sonra o gün, nimetten sorguya çekileceksiniz. (Tekasür Suresi, 1-8)

Yýðdýklarý mallara güvenen kiþilerin aksine inananlar, rýzýklarý, nimetleri adalet, hikmet ve rahmet içinde taksim edip herkese nasibini veren Allah’a güvenip dayanýrlar. Her konuda olduðu gibi, maddi konularda da yalnýzca Allah’a tevekkül ederler. Karþýlýðýnda Rabb’leri de "Mallarýný Allah yolunda infak edenlerin örneði yedi baþak bitiren, her bir baþakta yüz tane bulunan bir tek tanenin örneði gibidir. Allah, dilediðine kat kat artýrýr. Allah (ihsaný) bol olandýr, bilendir."( Bakara Suresi, 261) ayetiyle bildirildiði gibi üzerlerindeki bereketini artýrýr.


Dünyevi mallarý sahiplenerek, hayýr yolunda kullanmayan, biriktirdikçe biriktiren, saydýkça sayan ve bunlarla gururlanan kiþinin alacaðý karþýlýk -Allah’ýn dilemesiyle- sonsuz azaptýr:


"... O, mal yýðýp biriktiren ve onu saydýkça sayandýr. Gerçekten malýnýn kendisini ebedi kýlacaðýný sanýyor. Hayýr; andolsun o, ’hutame’ye atýlacaktýr. "Hutame"nin ne olduðunu sana bildiren nedir? Allah’ýn tutuþturulmuþ ateþidir." (Hümeze Suresi, 2-6)


Dünya malýna duyduðu sevgi, insanýn sapmasýna neden olabilir. Elindeki mülkü Allah’ýn verdiðinden gaflette olan, kendi kazandýðýný zanneden, bu nedenle büyüklenen ve kendini müstaðni gören kiþinin mala duyduðu hýrs ve sevgi, kalbini katýlaþtýrýr ve vicdanýný köreltir.


Hz. Süleyman, "Rabbim, beni baðýþla ve benden sonra hiç kimseye nasib olmayan bir mülkü bana armaðan et..."( Sad Suresi, 35) duasýyla, hoþnutluðunu kazanmak ve O’nun yolunda harcamak ve “Rabb’ini zikretmek” için Allah’tan büyük bir mülk ister.


Allah’ýn, duasýna icabet ettiði Hz. Süleyman, sahip olduðu muhteþem mülk nedeniyle Allah’ý övgüyle yüceltmiþtir. Üstün bir güce sahip olmasýna raðmen, her zaman Rabb’ine karþý derin bir saygý içinde olmuþ ve dine hizmet etmiþtir.


Samimi inanan insanlar mala farklý açýdan bakarlar; sahip olduklarýnýn Allah’tan geldiðini, yine O’nun dilemesiyle gidebileceðini bilirler. Bu bilinçteki mümin, kendisine mal verildiðinde büyüklenmez, kibir ve gurura kapýlmaz, þýmarmaz. Mallarý kaybetme korkusu da yaþamaz. Allah’ýn vermiþ olduðu tüm nimetlere þükreder ve hepsini O’nun rýzasý için O’nun yolunda kullanýr.


Mal ve mülk sevgisiyle yaþayanlar Allah’a kulluk amacýyla deðil yýðýp biriktirmek için yaþarlar. Dünyevi olan her þeyin birer imtihan vesilesi olduðunun bilincinde olan müminin ise sahip olduklarý nedeniyle, Allah’a olan saygýsý, korkusu ve sevgisi daha da artar.


Yüce Allah’ýn sonsuz kudretinin bilincinde, mallarýný sýrtlarýna yüklenmeyip binek olarak kullanan insanlar kurtuluþ yollarýna doðru yol alýrlar. Ve Allah’ýn dilemesiyle binekleri onlarý Rabb’lerinin hoþnutluðuna, rahmetine ve cennetine ulaþtýrýr…