Ýnsan önemli bir tehlike ile karþýlaþtýðý zaman -hep duyarýz- yaþamý film þeridi gibi gözleri önünden geçer. Bir anda, dünyadaki ömrünü ve bu süre içinde yaptýðý iþlerin muhasebesini yapar. Eðer dünyada Allah’tan yüz çevirmiþ ve O’nun dininden uzak yaþamýþsa, bir anda büyük bir piþmanlýða kapýlýr. Yaþamý boyunca hiç aklýna bile getirmediði gerçekler, o anda apaçýk gözlerinin önüne gelir. Kendisinden çok uzak gördüðü ölümün, aslýnda çok yakýn olduðunun farkýna varýr. Dünyadayken cenneti hak edecek bir yaþam sürmemiþ, Allah’a karþý nankörlük etmiþtir ve bu davranýþýnýn karþýlýðýný kötü bir þekilde alacaðýný, vicdanýyla hisseder.

Oysa vicdanýnýn sesine ömrü boyunca hiç kulak vermemiþ, nefsinin tutkularýyla birlikte yaþamýþtýr. O an tarifsiz bir korkuya kapýlýr. Ýçinde bulunduðu bu zorlu durumda, kendisine yalnýzca Allah’ýn yardým edebileceðini anlar. Eðer Allah kendisini bu tehlikeli durumdan kurtaracak olursa, bu yaþadýklarýný kesinlikle unutmayacaðýna, yaþamýnýn geri kalanýný bu gerçeklere ve Kur’an ahlakýna uygun olarak düzenleyeceðine söz verir. O anki tehlikeden kurtulabilmek için yalvara yalvara Allah’a dua eder. Yeter ki Rabb’i onu kurtarsýn ve yaþamý devam etsin...

Ancak, zorluk anýnda yalvararak Allah’a sýðýnan bu insan, tehlike üzerinden kalktýktan sonra, Allah’a verdiði sözü unutur ve eski yaþamýna geri döner. O an hissettiði korku ve piþmanlýk, yerini eski nankörlüðüne býrakýr. Ölümle yüz yüze geldiði o sýkýntý anýnda kurtulmak için Allah’a dua eden o deðilmiþ gibi Allah’tan yüz çevirir. Gaflet içindeki eski yaþamýna býraktýðý yerden devam eder; hemen yeryüzünde taþkýnlýða koyulur. Oysa taþkýnlýðý kendi aleyhinedir.

Bir felaketi bir kez yaþayan insan, aynýsýyla hatta daha da zor bir durumla tekrar karþýlaþmayacaðýndan güvende midir? Karaya çýktýðýnda rahatlayan ve kendisini güvenlik içinde zanneden kimse, ayný tehlikeyi, "Kara tarafýnda sizi yerin dibine geçirmeyeceðinden veya üzerinize taþ yýðýnlarý yüklü bir kasýrga göndermeyeceðinden emin misiniz? (Ýsra Suresi, 68) ayetindeki gibi karada da yaþayabilir.

Kuran’da verilen her örnek, insan için öðüt alabileceði birer ibrettir. Ýnsanýn zor bir durumla karþýlaþmamýþ olmasý, karþýlaþmayacaðý anlamýna gelmez. Ýnsan her an vicdanýnýn sesini dinlemeli ve kendisini geçici dünya hayatýna baðlayan nefsani tutkularýndan kurtulmak için çaba harcamalýdýr. Kiþi yaþamýndaki önceliklerini belirlemeli ve nelerden vazgeçmesi gerektiði konusunda vakit varken kesin karar vermelidir. Ýnsan belki yaþamýnýn sonuna kadar bir tehlike yaþamayacaktýr. Ancak yaþamdaki tek kesin gerçek olan ölümle karþýlaþtýðý anda, eðer Allah’ýn hoþnutluðunu gözeterek ve O’nun sýnýrlarýný koruyarak yaþamadýysa, kesinlikle piþmanlýk duyacaðý þeyler olacaktýr.

Samimi piþmanlýk, insanda radikal deðiþiklikler meydana getiren bir duygudur. Ýçten piþmanlýk duyan kiþi, yaþamýnýn geri kalan bölümünün Allah’ýn kendisine verdiði bir fýrsat olduðunu düþünür ve eski hatalarýna geri dönmemeye gayret eder. Çünkü bu nankörlük onun aleyhine olacaktýr.

Dünyadayken telafisi mümkün olabilen, ancak ahirette geri dönüþü bulunmayan piþmanlýðý yaþamamak için insanýn yapmasý gereken, Allah’a yönelmek, O’ndan korkup sakýnmak, O’nun Kuran’da bildirdiði emirlerini yerine getirmek, kýsacasý Kuran’a tabî ve Allah’a teslim olmaktýr. Ölümü uzak görmek büyük yanýlgýdýr, ölüm her insana ayný uzaklýktadýr ve çok yakýndýr. O halde insan sorumluluklarýný ertelememeli, aldýðý kararlarý içtenlikle ve sabýr göstererek yaþamýna geçirmelidir. Allah’a olan duasý, yakýnlýk ve teslimiyeti ise, tehlike anýnda hissedilen kadar içten olmalýdýr.

Ýnsanýn gerçek yaratýlýþ amacý; Rabb’inin hoþnut olduðu bir kul olmaktýr. Bunun dýþýnda, sahip olduðu mallar, ailesi, çevresi, kariyeri bu amaca ulaþmak ve Allah’a yakýn olmak için birer araçtýr. Bu nimetlerle yalnýzca nefsinin bencil tutkularýný tatmin etmeyi amaçlayan, tüm bunlarýn Allah’a þükretmesi ve O’na yönelmesi için verildiðini unutan kiþilerin durumlarý Kur’an’da “yapýp-ettikleri boþa çýkmýþtýr, kýyamet gününde onlar için bir tartý tutmayacaðýz.” (Kehf Suresi, 105) ifadeleriyle bildirilir.

Bu kimselerin dünya hayatýnda yaptýklarý her þey -Allah’ýn dilemesiyle- boþa çýkacak, dünyevi kazançlarý kendilerine ahirette hiçbir yarar saðlamayacaktýr. Allah’ýn hoþnutluðunu deðil nefislerinin fücurunu gözeten bu kiþiler, ölüm meleklerini karþýlarýnda gördükleri an artýk dönüþü olmayan korkunç hatalarýný fark edecek ve piþmanlýklarý sonsuza dek sürecektir.

Der ki: "Keþke hayatým için, (önceden bir þeyler) takdim edebilseydim." (Fecr Suresi, 24)"... Keþke Rabbime hiç kimseyi ortak koþmasaydým." (Kehf Suresi, 42)
"... Ah keþke, elçiyle birlikte bir yol edinmiþ olsaydým," (Furkan Suresi, 27)