O’dur ki, onlar umutlarýný kestikten sonra yaðmuru indirir ve rahmetini serip-yayar. O, Veli’dir, Hamid’dir. (Þura Suresi, 28)

Evrende tüm bitkiler ve hayvanlar, Allah’ýn yeryüzünde kendilerine uygun gördüðü ve yerleþtirdiði þekilde yaþam sürerler. Ve hepsi Allah’ý tesbih eder, O’nu yüceltirler. Deniz dibindeki tek hücreli bir canlý da, göklerde süzülen bir martý da, karlarýn arasýnda boynu bükük bir kardelen çiçeði de Rabb’ine teslim olur, O’na itaat ederek yaþar. Allah’ýn kendileri için belirlediði biçimde yaþam sürmeleri, O’nun kurduðu düzeni bozmamalarý, yerleþtirdiði sistemleri asla deðiþtirmemeleri tüm canlýlarýn Allah’ý tesbih ettiklerini iþaret eder. Göklerde yerde ve arasýndaki her þey, uçsuz bucaksýz okyanuslar, binlerce metre yükseklikteki daðlar ve gökyüzünde sürüklenen pamuk görünümünde ancak tonlarca aðýrlýktaki bulutlar, gökyüzünde görsel bir þölen gibi izlediðimiz çakan þimþekler ve insaný hazýrlýksýz yakaladýðýnda ürküten gökgürültüsü de Allah’ý tesbih eder, yüceltir. Tüm bunlar O’nun sonsuz ilminin ve eþsiz kudretinin birer kanýtýdýr. Ancak iman etmeyenler bu tesbihleri kavrayamazlar.

Yedi gök, yer ve bunlarýn içindekiler O’nu tesbih eder; O’nu övgü ile tesbih etmeyen hiçbir þey yoktur, ancak siz onlarýn tesbihlerini kavramýyorsunuz. Þüphesiz O, halim olandýr, baðýþlayandýr. (Ýsra Suresi, 44)

Ýnsan birçok eksiklik ve kusurlarý olan bir varlýktýr; yaratýlmýþtýr ve yaratýlmýþlara has acizliklere sahiptir. Eksiklikten ve kusurdan münezzeh olan tek varlýk yalnýzca Allah’týr. Ýnsanýn Allah karþýsýndaki acizliklerinin en önemlilerinden biri de unutmasýdýr.

Ýnanan insanlar, günlük yaþamlarýnýn her aþamasýnda Allah’ý anmalý, O’nunla kesintisiz baðlantý ve dua halinde olmalý, verilen sayýsýz nimete karþý þükretmeli, bilerek ya da bilmeyerek yaptýklarý hatalarý nedeniyle baðýþlanma dilemeli ve Allah’ýn adýný yüceltmelidirler. Ýnsaný, ‘Allah’la dost’ kýlacak ve Allah’a yakýnlaþmasýný saðlayacak önemli ibadetlerden biri Allah’ý anmaktýr. Ýnsan, yaþadýðý her an, Allah’ýn nimetini ve rahmetini hatýrlayýp O’na yöneldikçe, sürekli ibadet durumunda olduðundan Allah’a daha da yakýnlaþýr.

Bindiði gemide kura kendisine isabet edip denize atýlan, sonra da dev bir balýk tarafýndan yutulan Hz. Yunus’un kýssasý bu konuda güzel bir örnektir. Çünkü Hz. Yunus "Allah’ý tesbih edenlerden" olduðu için kurtarýlmýþ ve ardýndan ödüllendirilmiþtir.

Þüphesiz Yunus da gönderilmiþ (elçi)lerdendi. Hani o, dolu bir gemiye kaçmýþtý. Böylece kur’aya katýlmýþtý da, kaybedenlerden olmuþtu. Derken onu balýk yutmuþtu, oysa o kýnanmýþtý. Eðer (Allah’ý çokça) tesbih edenlerden olmasaydý, Onun karnýnda (insanlarýn) dirilip-kaldýrýlacaklarý güne kadar kalakalmýþtý. Sonunda o hasta bir durumdayken çýplak bir yere (sahile) attýk. Ve üzerine, sýk-geniþ yaprakla (kabaða benzer) türden bir aðaç bitirdik. Onu yüzbin veya (sayýsý) daha da artan (bir topluluk)a (peygamber olarak) gönderdik. Saffat Suresi, 139..147)

Çok açýktýr ki týpký Hz.Yunus gibi Allah’ý çokça zikreden samimi kullar –Allah’ýn dilemesiyle- kurtarýlacaklardýr.

Kuran kýssalarýnda anlatýlan bu ve benzeri örnekler, insanýn önemli dersler çýkarmasýna vesile olur. Bir olayýn ‘kötü’ gibi görünüyor olmasý, onun gerçekte de kötü bir olay olduðu anlamýnda deðildir. Samimi inanan insan, Allah’a tevekkül ettiðinde, O’ndan yardým dileyip, sýðýndýðýnda, yaþadýðý hiçbir olay ‘kötü’ deðildir. Allah yalnýzca onu sýnamak, sadakatini ve inancýný saðlamlaþtýrmak, kararlýlýðý kalbine yerleþtirmesini saðlamak için çeþitli zorluklar yaratýr. Ancak bunlarýn hepsinin sonucu inanan kiþi için hayýrlý olur.

Allah’ýn Yüceliðinin ve büyüklüðünün bilincinde O’nu tesbih edelim, bize bahþettiði nimetler için her an O’na þükredelim. Çünkü tüm bu güzellikler karþýlýðýnda bizden istenen yalnýzca þükredici, hamd edici birer kul olmaktýr.

"…Eðer siz ve yeryüzündekilerin tümü inkar edecek olsanýz bile þüphesiz Allah hiçbir þeye muhtaç deðildir, övülmüþtür." (Ýbrahim Suresi, 8)