Ýnanan insanlar her olayýn Yüce Allah’ýn izniyle gerçekleþtiðinin ve yaþadýklarý sýkýntý, çaresizlik ve endiþelerden kendilerini kurtaracak tek gücün Allah olduðunun bilincindedirler. Göklerde ve yerde bulunanlar O’nundur; hepsi O’na ’gönülden boyun eðmiþ’ bulunuyorlar. (Rum Suresi, 26) ayetiyle bildirildiði üzere evrendeki her þey O’na teslim olmuþtur. Yüce Allah, "...O, bilmeksizin bir yaprak dahi düþmez…" (Enam Suresi, 59) ayetiyle yeryüzündeki sayýlamayacak yapraktan her birinin dahi yalnýzca Kendi izniyle yere düþtüðü bildirerek, her olayýn ve her varlýðýn Kendi kontrolü altýnda olduðu haber vermektedir. Tek dost ve yardýmcý olan Rabbimiz’dir ve Allah’ý anmaktan kaçýnan kiþiler bu nedenle yapayalnýz ve yardýmcýsýz kalýrlar.

Ýnsanýn yaþadýðý sýkýntý, endiþe ve korkulardan kesin olarak kurtulabilmesi, her iþe Yüce Allah’ýn adýyla baþlamasýna baðlýdýr. O’nun adýyla baþladýðý ve O’nun hoþnutluðunu amaçlayarak yaptýðý her iþ, hem dünyada hem ahirette kazanç getiren bir ‘salih amel’ olacaktýr.

Ýnsanlarýn çoðu ise ancak bir musibet, bir felaket geldiðinde ve zorluk zamanlarýnda Allah’ý anarlar. Çünkü güçsüz ve çaresizdirler ve bulunduklarý durumdan kendi çabalarý ile kurtulamayacaklardýr. Her durumda Allah’ýn yardým edeceðini bilmek ve Allah’ý anmak, insaný huzura ve sonsuz mutluluða kavuþturacak önemli bir imani sýrdýr. Kuran’da kýssasý anlatýlan Hz.Yunus’un, kendisini yutan balýðýn karnýnda Allah’ý çokça anmasý, oradan çýkarýlmasýna vesile olmuþtur:

Derken onu balýk yutmuþtu, oysa o kýnanmýþtý.
Eðer (Allah’ý çokça) tesbih edenlerden olmasaydý,
Onun karnýnda (insanlarýn) dirilip-kaldýrýlacaklarý güne kadar kalakalmýþtý. (Saffat Suresi, 142-143-144)

Birçok insan Allah’a dönüp yönelmek yerine, ‘þans ya da tesadüf’ gibi kavramlarýn sayesinde iþlerinde baþarý kazanacaklarýný zannederler. Bunun için de birbirlerine “iyi þanslar“ diler, bazý olaylarý “tesadüfen” yaþarlar. Bir baþka yardýmcýlarý da ‘uðurlu sayýlarý’ ve ‘uðurlu giysileri’dir. Allah’ýn üstün gücünü ve kudretini kavrayamayan bu kiþiler, bu gibi kavramlardan ya da nesnelerden yardým beklerler. Bu kimselerin ruh halleri ve yanýlgýlarý Kuran’da "Yardým görürler umuduyla, Allah’tan baþka ilahlar edindiler. " (Yasin Suresi, 74) ayetiyle bildirilmektedir. Oysa Allah’ýn dýþýnda canlý ya da cansýz hiçbir varlýk insana yardýma güç yetiremez. Kulluk da, dua da, þükür de yalnýzca Allah’a olmalýdýr.

"...Gerçek þu ki, sizin Allah’tan baþka taptýklarýnýz, size rýzýk vermeye güç yetiremezler; öyleyse rýzký Allah’ýn Katýnda arayýn,O’na kulluk edin ve O’na þükredin. Siz O’na döndürüleceksiniz." (Ankebut Suresi, 17)

Ýnsan her durumda, ihtiyaçlarýný karþýlayabilecek tek güç sahibi olan Rabb’imize yönelmeli, O’nun hoþnutluðunu gözetmeli ve O’nun adýyla hareket etmelidir. Attýðý her adýmda hamd eden ve herþeyi Allah için yapan kiþi, ne küfre girer, ne de harama girer. Ýþte o zaman tatmin bulur ve batýnýnda da cennet benzeri bir hayat yaþar.

Bediüzzaman, Allah’ýn adýyla hareket etmenin öneminden þöyle söz eder:

"Bismillah her hayrýn baþýdýr. Biz dahi baþta ona baþlarýz. Bil ey nefsim, þu mübarek kelime Ýslâm niþaný olduðu gibi, bütün mevcudatýn (varlýklar) Lisan-ý hâliyle (hal dilleriyle) vird-i zebânýdýr (sürekli okumaktadýrlar). Evet, bu kelime öyle mübarek bir definedir ki: Senin nihayetsiz Aczin ve fakrýn (muhtaçlýðýn), seni nihayetsiz kudrete, rahmete raptedip (baðlayýp) Kadîr-i Rahîm’in dergâhýnda aczi, fakrý en makbul bir þefaatçi yapar. Evet, bu kelime ile hareket eden, o adama benzer ki: Askere kaydolur. Devlet namýna hareket eder. Hiçbir kimseden pervâsý (korkup-çekinmesi) kalmaz. Kanun namýna, devlet namýna der, her iþi yapar, her þeye karþý dayanýr. Her bir nebat (bitki) ve aðaç ve otlarýn ipek gibi yumuþak kök ve damarlarý, Bismillah der. Sert olan taþ ve topraðý deler geçer. Allah namýna, Rahman namýna der, her þey ona musahhar (esir) olur. " (Risale-i Nur, Sözler 1. söz)

Kiþiye baþladýðý iþi bitirebilmesi için gerekli olan kuvveti Allah verecektir. Bunun için her þartý hazýrlayan Rabbimiz’dir. Çünkü "...Yardým ve zafer’ (nusret) ancak üstün ve güçlü, hüküm ve hikmet sahibi olan Allah’ýn Katýndandýr. " (Al-i Ýmran Suresi, 126) ayetiyle bildirildiði gibi, Allah’ýn adýyla baþlayan insan, baþarýyý sonsuz güvendiði Allah’tan umut edecektir.

Her iþe Allah’ýn adýyla baþlamak, insanýn günlük ihtiyaçlarý olan yemek yemeyi, su içmeyi, temizlik yapmayý ibadete dönüþtürür. Örneðin yemek yiyen insan, kendisine bu nimeti verenin Allah olduðunu hatýrlar ve þükreder. Allah rýzasý için, O’nun adýyla baþlanan ve samimiyetle yapýlan büyük ya da küçük her iþin, hayra, güzelliðe, saðlýða ve arýnmaya vesile olmasý umulur.

Müminler Allah’ý çokça zikretmekle sorumludurlar. Allah’ýn adýný anarak hareket etmeleri Rabbimiz’in bu buyruðunu yerine getirmelerine vesile olur. Her iþinde Allah’ý anan kiþi, Allah’a olan yakýnlýðýný artýrabilir. Gündelik yaþamýnda yaptýðý her þeyin hayýrlara vesile olacaðýný bilir. Ayrýca, “Öyleyse (yalnýzca) Beni anýn, Ben de sizi anayým; ve (yalnýzca) Bana þükredin ve (sakýn) nankörlük etmeyin.” (Bakara Suresi,152) ayeti gereði Allah da her an kendisiyle olacaktýr.

Aldýðý ilk emir “Yaratan Rabbin adýyla oku.” (Alak Suresi, 1) olan mümin her durumda kovulmuþ þeytandan Allah’a sýðýnýr ve O’nun adýný anar. Ancak bunu alýþkanlýk gibi deðil, þuur açýcý bir þekilde yaparak Rabbine daha da yakýnlaþmanýn yollarýný arar.