Ýman eden insan, tüm varlýðýný ve yaþamýný Yüce Allah’a adar, her an Rabb’i ile beraber olduðunun bilincindedir. Allah’a, O’nun hoþnutluðuna ve sonsuz cennetine kavuþma beklentisi içindedir. Dünya hayatýnda ‘Rabbi için sabreder’, O’na güvenip dayanýr; gökten yere her iþi düzenleyip kontrolü altýnda tutanýn, gizlinin gizlisini ve içindekini görüp bilenin Yüce Allah olduðunu bilir. Yaptýðý her iþte, izlediði her görüntüde Allah’ýn üstün aklýný, hayranlýk uyandýran benzersiz yaratma sanatýný ve O’nun sonsuz gücünü görüp, üzerlerinde derin düþünür. Ýnsan için tüm bunlarý görebilmek, tefekkür etmek, dile getirmek de büyük bir nimet ve ibadettir. Allah’ý anmak, insaný tüm kötülüklerden arýndýran, insanýn kalbine güven duygusu ve huzur indiren, sonsuz yaþamýnda da –Allah’ýn dilemesiyle-kurtuluþa ulaþmasýna vesile olacak olan en önemli yollardan biridir. Kuran’da Allah’ý anmanýn önemi "... Allah’ý zikretmek ise muhakkak en büyük (ibadet)tür..."( Ankebut Suresi, 45) ayetiyle haber verilir.

Ýnanan insanlar, günlük yaþamlarýnýn her aþamasýnda Allah’ý anmalý, O’nunla kesintisiz baðlantý ve dua halinde olmalý, verilen sayýsýz nimete karþý þükretmeli, bilerek ya da bilmeyerek yaptýklarý hatalarý nedeniyle baðýþlanma dilemeli ve Allah’ýn adýný yüceltmelidirler. Ýnsaný, ‘Allah’la dost’ kýlacak ve Allah’a yakýnlaþmasýný saðlayacak önemli ibadetlerden biri Allah’ý anmaktýr. Ýnsan, yaþadýðý her an, Allah’ýn nimetini ve rahmetini hatýrlayýp O’na yöneldikçe, sürekli ibadet durumunda olduðundan Allah’a daha da yakýnlaþýr. Karþýlaþtýðý olaylar nedeniyle paniðe kapýlmaz, öfkelenmez, üzülmez. Allah’ýn kendisi için hazýrladýðý kaderden hoþnut olmadýðý anlamýna geleceði için, Rabbinden gelen her þeyi sabýrla ve nezaketle karþýlar. Yüce Allah bir Kur’an ayetinde Kendisi’ni anmalarý konusuna kullarýnýn dikkatini çeker ve onlarý gaflet tehlikesine karþý uyarýr:

Rabbini, sabah akþam, yüksek olmayan bir sesle, kendi kendine, ürpertiyle, yalvara yalvara ve için için zikret. Gaflete kapýlanlardan olma. (Araf Suresi, 205)

Ýbadetler ve günlük eylemler, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak amacýyla yapýlýrsa, ‘salih amel’dir. Ýþler, Allah’ý anarak ve O’nun hoþnutluðu hedeflenerek yapýlmazsa, karþýlýksýz birer amel haline gelebilirler. Bu nedenle Kur’an’da peygamberlerin özellikleri anlatýlýrken, Allah’ý her an andýklarý, "Biz Davud’a Süleyman’ý armaðan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelip-dönen biriydi". (Sad Suresi, 30) ayetiyle haber verilir.

Kur’an’da ayrýca Hz.Musa’nýn sürülerini sulama iþi sýrasýnda dahi, arada gölgeye çekilip, "..Rabbim, doðrusu bana indirdiðin her hayra muhtacým." (Kasas Suresi, 24) sözleriyle Allah’ý andýðý haber verilir.

Ýnanan insanýn yaptýðý iþin hikmeti, onu Allah’ýn hoþnutluðunu amaçlayarak yapmasý ile oluþur. Bu nedenle kiþi, Kur’an’da kendisine tavsiye edilen ahlaký her zaman büyük bir dikkatle korumaya çalýþýr. Ýman edenlerin bu özelliði, “(Öyle) Adamlar ki, ne ticaret, ne alýþ-veriþ onlarý Allah’ý zikretmekten, dosdoðru namazý kýlmaktan ve zekatý vermekten ’tutkuya kaptýrýp alýkoymaz’…” (Nur Suresi, 37) ayetiyle anlatýlýr.

Ýnsan, Allah’ý anmada gösterdiði gevþeklik derecesinde O’ndan uzaklaþýr. Kur’an ahlakýný yaþamayan kimseler Allah’ý anmadýklarý hatta akýllarýna dahi getirmedikleri için Allah’ýn sýnýrlarýný aþar, buyruklarýný göz ardý etmeyi yaþam biçimi haline getirirler. Kur’an dýþý sapkýn davranýþlarýn altýndaki neden, Allah’ý anma konusundaki gevþekliktir. Allah’ýn buyruklarýna karþý duyarlý olmayan kiþi, zaman zaman öyle hatalar yapar ki, kendini düzelttiðinde, nasýl yaptýðýna hayret eder. Bu olmadýk hatalar, kiþinin o an Allah’ý unuttuðunun iþaretleridir. Allah’ý anma konusundaki gafletin boyutlarý ise “Kendileri Allah’ý unutmuþ, böylece O da onlara kendi nefislerini unutturmuþ olanlar gibi olmayýn. Ýþte onlar, fasýk olanlarýn ta kendileridir.” (Haþr Suresi, 19) ayetiyle haber verildiði üzere kiþinin imaný için büyük bir tehlikedir.

Ýnsan birçok eksiklik ve kusurlarý olan bir varlýktýr; yaratýlmýþtýr ve yaratýlmýþlara has acizliklere sahiptir. Eksiklikten ve kusurdan münezzeh olan tek varlýk yalnýzca Allah’týr. Ýnsanýn Allah karþýsýndaki acizliklerinin en önemlilerinden biri de unutmasýdýr.

Ýnsanýn yaþayabilmesi için Allah’ýn her an hafýzasýnda tuttuðu bilgilere ihtiyacý vardýr. Allah o bilgilerden bir tane dahi eksiltme yaptýðýnda, insan bu bilgiye yeniden sahip olmaya güç yetiremeyecektir. Böyle bir acizlik yaþandýðýnda, insanlar "... Unuttuðun zaman Rabbini zikret ve de ki: "Umulur ki, Rabbim beni bundan daha yakýn bir baþarýya yöneltip-iletir." (Kehf Suresi, 24) ayeti gereði Allah’a sýðýnýr ve O’ndan yardým dilerler. Her þey gibi, insanýn unuttuðu þeyi hatýrlayabilmesi de yalnýzca Allah’ýn dilemesiyle mümkündür.

Allah’ý sürekli akýlda tutmak, O’nun ayetlerini tefekkür etmek insanýn aklýný ve þuurunu sürekli açýk tutar. Allah’ý her an zikreden insan, Allah karþýsýndaki aczini ve güçsüzlüðünü daha iyi idrak eder, yalnýzca Allah’tan ister, O’na teslim olur. Rabbi tüm bunlarýn karþýlýðýnda ona, "insanlar arasýnda yürüyeceði bir nur verir." (Hadid Suresi, 28) ve güzel bir ahlaka kavuþturur.

Kur’an’da Yunus Peygamber’den söz edilen ayetlerde, “Derken onu balýk yutmuþtu, oysa o kýnanmýþtý. Eðer (Allah’ý çokça) tesbih edenlerden olmasaydý, Onun karnýnda (insanlarýn) dirilip-kaldýrýlacaklarý güne kadar kalakalmýþtý.” Saffat Suresi, 142-143-144) buyrulur. Çok açýktýr ki týpký Hz.Yunus gibi Allah’ý çokça zikreden samimi kullar –Allah’ýn dilemesiyle- kurtarýlacaklardýr.

Ýman eden bir insan günlük hayatýn karmaþasý içinde Allah’ý geçici de olsa aklýndan çýkarmaz, Allah ile olan baðlantýsýný bir an bile koparmaz. Ýnsan Allah’ý anmadýðý her an zayýf düþer. O’nu anmak kalbe hoþ gelen, lezzetli ve yemek içmek gibi gerekli olan bir þeydir. Yiyip içerek bedenini beslemeyi unutmayan insan, Allah’ý sürekli anarak ruhunu da besler.

Birçok insan genellikle zorlukta Allah’ý anýp, kolaylýkta unutur. Ancak mümin zorlukta da anar. Baþýna hastalýk gelse buna da þükreder. Ýmtihan aný geldiðinde de hoþnut olur, zul görmez. Ne kadar zorluk isabet ederse, insan Allah’a o kadar yakýnlaþýr.

Ýnanan insan, Allah’ý çok anan ve hatýrlatan olmalýdýr. Bir Kuran ayetinde, (Bu nur,) Allah’ýn, onlarýn yüceltilmesine ve isminin zikredilmesine izin verdiði evlerdedir; onlarýn içinde sabah akþam O’nu tesbih ederler. (Nur Suresi, 36) ifadesiyle Rabb’imizin isminin yüceltilmesine izin verdiði evlerden söz edilir. O halde Allah’ýn buna müsaade etmesi de çok önemli þükür vesilesidir.

Ýnsan Allah’ý unutursa, “…Onlar Allah’ý unuttular; O da onlarý unuttu…” (Tevbe Suresi, 67) ayetindeki ifadeyle Allah da onu –zahiren- unutur.

Yaratýcýsý tarafýndan unutulmayý göze alabilir mi insan?...