5- Felâket Tellallarý


- Kolay gelsin Kâmuran Abla . Çiçek mi suluyorsunuz?
- Evet, çiçek suluyorum. ( Ýþte görüyorsun.)
- Ay bahçeye inmeyin, kene ýsýrýr kene. Kaç kiþi öldü þimdiye kadar.
- Mecburen iniyorum. Çiçeklerimi sulamam gerek. Gerçi yaðmur yaðacak gibi ama.
- Eviniz de derenin kenarýnda. Bi gün sel götürecek bu evi.
- Allah korusun. ( Þom aðýzlý seni.)
- Kâmuran Abla !
- Efendim. ( Bakalým ne yumurtlayacak.)
- Bu koca evde nasýl yalnýz kalýyorsunuz, korkmuyor musunuz ?
- Yooo!
- Öyle demeyin. Kaç kiþinin evine hýrsýz girdi . Bi de yalnýzsýnýz ya, valla imiðinize çonarlar ( boðazýnýzý sýkarlar) da, kimsenin haberi olmaz.
- Sus sus, aðzýndan yel alsýn. ( Olabilir de, neden olmasýn. Boðazým bir tuhaf oldu valla.)
- Gene yürüyor musunuz her gün?
- Hem de hiç aksatmadan.
- Bizim dolar gününde konuþuyorlardý kadýnlar; birisinin , fazla yürümekten eklemleri aþýnmýþ da, demir takmýþlar dizine. Onu da vücudu kabul etmemiþ, iltihap yapmýþ. Kadýn þimdi koltuk deðnekleriyle zorla yürüyormuþ.
- Yapma ya ! ( Zavallý bacaklarým.)
- Hý hý !
- Hadi eve çýkalým. Kahve saatim geldi. Birlikte içelim.
- Çok kahve içiyorsunuz Kâmuran Abla, mideniz delinecek.
- Delininceye kadar içerim.
- Evinizin alt katýnýn pencereleri çok alçak. Demir taktýrýn demir. Dost var, düþman var. Gecenin sessizliðinde birileri giriverir valla. ( Olmaz olmaz de miþler. Olabilir de hani.)
- Bir þey olmaz.
- Havada bir tuhaflýk var bugün. Galiba deprem olacak. ( Bak bak bak. Ne kara aðýzlýymýþ bu kadýn.)
- Aman Allah korusun.
- Gazetede okudum, her an deprem olabilirmiþ. Hem kýyamet de yakýnmýþ. Dünyanýn dört yýl ömrü kalmýþ.
- N’ apalým ! Elle gelen düðün – bayram. ( Ýnceldiði yerden kopsun anasýný sat’im.)
- Haydi hoþçakalýn, alasmarladýk.
- Gülegüle. ( Bu sohbetten sonra insan hoþ kalabilir mi allahaþkýnýza?)