Ýnsan tüm güzelliklerine,tüm yaþanýrlýðýna raðmen býkar bazen bulunduðu yerden.Biraz ötelere kaydýrýp bakýþlarýný,uzaklarý merak etmeye baþlar.Karþýsýnda yükselen daðý,baþka ovalarý,vadileri,çölleri,yýldýzlarý özler.Ufkun ötesine düþer hep.Hazýrlýðýný yapar her fýrsatta çýkacaðý yolculuðun;sýkýntýlarýný,gözyaþlarýný,
kýrýklýklarýný toplayýp doldurur çýkýnlarýna.Unutmak istediklerini alýp götürür yani.Unuttuklarý ise zaten silinmiþtir belleðinden.Yeni þeyler yerleþtirmek için silinenlerin yerine,zaman kollamaya baþlar insan..
Gördüðü güzel bir çiçeðin kokusunda uçuverir
gitmek istediði yere;karþý daðýn yaylasýnda bulur kendini.Geldiði yolun,týrmandýðý yokuþun yorgunluðu vardýr üstünde.Önünde uzanan çayýrlarý koþmak ister ama nafile!.Vazgeçer,býrakýr kendini topraða.Uzanýr sýrtüstü ve hiçbir þey göremez gökyüzünden baþka.’Bu gök,der; geldiðim yerde de vardý.Hem de aynýsýymýþ!..’
Kollarýný iki yana býraktýðýnda,ellerine deðen çimin ýslaklýðýný duyumsar; gözyaþlarý gelir aklýna, zehir gibi!..Yüreðinde kýrýlan dallarýn acýsý düðümlenir
boðazýna.Yaylanýn oksijen dolu havasýnda eritmek istercesine yutkunur; hem de kerelerce...Aðlamaya baþlar yeniden.Sýrtýný dayadýðý ýslak çimenler
ýsýnmýþtýr artýk;uykuya dalar...
Uyandýðýnda yaþamanýn güzel olduðunu teyit eder kendi kendine.Evet, yaþamak güzeldir gene de..Her þeye raðmen güzeldir!Kutsal bir kitabý tutarcasýna
iç huzura kavuþur bunu düþününce.Az ötesinde bulunan aðaca, onun yapraðýna, üstünde cývýldayan
kuþa bakýp gülümser; umudunu yeþertir yeniden....
yaþamak adýna...
Yaþamanýn güzelliðini budanmýþ aðaçlara sormak gerekir aslýnda.Ölüm ile yaþam arasýna çizilen ince çizgide gelip giden korku,bir filizin yeþermesiyle
sona erer.Ýnsan da böyledir.Tam bitti derken her þey, deðen bir elle baþa döner; yeni yarýnlar, yeni hayaller, yeni uzaklar yaratýr kendine.Bundan dolayý deðil midir aðaçlarýn baharda yeþermeleri, tohumlarýn topraðý delip güneþe doðru baþkaldýrmalarý..Bundan dolayý
deðil midir daraðaçlarýna olan nefretimiz?!..
Hep doruklarý özlesek de; bazen,salkým söðütlerin,
karanfillerin, akasyalarýn, palmiyelerin ve nicelerinin yere çekimli dallarýna katýlýp;çöllere, ovalara, vadilere de düþer yolumuz.Ortasýndan nehrin geçtiði vadi, yar koynu gibidir bence.Ova ise, gönüldür gepgeniþ..
Çöller ne demekse!?Aþk belki de! Kumlarýnda kaybolmak, savanlarýnda susuzluk gidermek; sonra
yeniden susamak, yaðmur ormanlarýný özleyerek...
Aþk sarmaþýk demekmiþ ya, sanýrým, dünyanýn her yerinde var sarmaþýk denen bu arsýz ama güzel ot..Önemli olan ona yürekle dokunabilmek, sevgiliyi aðaç sanýp sarýlabilmek...

UZAKLARI ÖZLEMEK,
SENÝ ÖZLEMEKMÝÞ MEÐER!
SENMÝÞSÝN ÜSTÜNE YATTIÐIM YAYLA,
ELÝME DEÐEN ISLAK ÇÝMEN...

SENMÝÞSÝN!
BAKTIÐIM MAVÝ GÖK,
ÖTEMDE CIVILDAYAN KUÞ!..

SENMÝÞSÝN EY SEVGÝLÝ!
KOKUSUNA KAPILDIÐIM ÇÝÇEK!
GÖZÜME DALAN IÞIK!..

SENMÝÞSÝN!..
KENDÝMÝ AÐAÇ SANIP,
BEDENÝME GÝYDÝÐÝM SARMAÞIK!

SOYUNMA BENÝ!