Ýçmemiþtim. Sarhoþ deðildim. Senden uzak olmanýn acýsýyla kavruluyordum. Yaralarým bir türlü kabuk baðlamýyordu. Yokluðunun þiirini yazýyordum; damarlarýmdan çektiðim kanla. Acýlarýma yeni acýlar, sancýlarýma yeni sancýlar ekliyordum. Bütün bunlar baþlamadan senin varlýðýnýn kýymetini bilmiyordum.
Uçurumun kenarýndaydým ama uçmayý bilmiyorum, kanatlarýmý alýp gitmiþtin. Beni yalnýz, çaresiz, yorgun, umutsuz býrakmýþtýn.
Aynaya baktýðýmda seni görüyordum; aynaya bakmaya korkuyordum; ya seni göremezsem diye.
Uyandýðýmda seni yanýmda bulamýyordum; bu bana dünyanýn sonu gibi geliyordu. Benden nefret ediyordun biliyordum. Beni görmek istemiyordun; sesimi duymak, bir þekilde hatýrlamak... Bense hatýralarla boðuþuyordum. Hatýralar seni bana getiremiyordu. Her geçen dakika seni benden götürüyordu. Biz seninle hep geri dönüþü olmayan yollara çýkmýþtýk; yine geri dönemiyorduk.
Aðlýyordum, bol bol aðlýyordum. Aðlamak, gözyaþlarýmýn tuzunu dudaklarýmda hissetmek beni avutmuyordu. Hiçbir þeyi unutmuyordum. Unutmak dahil. Senin bütün ayrýntýlarýn beynime birer kýymýk gibi saplanmýþtý. Sen bunlardan habersizdin. Senden habersiz cehennem acýlarý çekiyordum.
Unuttun mu, ben bir telefon direðiydim. Senden önce ve senden sonra. Hayatýma kanatlar ekleyemedim. Senin kanatlarým olacaðýný sanmýþtým. Aþk ve hayat iki kiþilikti benim anladýðým. Sen beni aþksýz ve kanatsýz býrakýyordun. Kötülüðüm kelimelerden taþýyordu o zaman. Kanatlarýmýn olmayýþý kalbimi kanatýyordu. Akan kanla yüzünün resmini çiziyordum. Yüzün aklýmdan gitmiyordu; eski bir melek. Ama asla eksik bir melek deðil. Sen benim bitanem’din. Ýlk ve son gerçek aþkým, kalbimi kanatanýmdýn, rüyalarýmýn prensesi. Düþ ülkemin tek sahibiydin. Senin için hiçbir anlamý olmayan kelimelerimin tek sahibiydin.
Sana gelen yollar kapalýydý. Devletin ve insanlarýn kurallarý kesmiþti yollarýmý. Ben aralardan sýzmaya çalýþtýkça baþýma yeni belalar açýyordum. Senden ve hayattan beklentilerimi sýfýrlamýþ ama gene de sana yaranamamýþtým. Ben mutluluðun iki kiþilik olduðu günlere özlemle dolu, kalbimde bir aðrý, yüreðimde bir yangýn, midemde bir ateþle seni bekliyordum. Ama gelmeyeceðini biliyordum, artýk. Gelmeyecek ve bana umutsuz, çaresiz, mutsuz bir gelecek hediye edecektin. Ýnadýn’a yenilmiþtim. Ve inadýna acý çekecektim.
Her þeyi çok çirkinleþtirmiþtim. Kendimi, mutluluðu, nehiri ve ölümü. Ama sen, hala çok güzelsin.