Eþimin elinde gördüðüm bir kitabýn adýydý Ýyi Hissetmek. Çoðu zaman kuþkucu, hatta mantýksal çýkarýmlardan bitap düþmüþ beynim için kiþisel geliþim kitaplarý çekilmez saçmalýktadýr. Hayatýn anlamýný bildiklerini iddia eden ve nasýl yaþanacaðý konusunda metodlar öneren ve hatta önermekle de kalmayýp bunlarý birer kesin yargý gibi sunan bu yayýnlar yazarlarýnýn egosunu tatmin etmekten baþka bir iþe yaramaz düþünceme göre.Tabiki kitabý okumadým.

Ama iyi hissetmek insanýn hayattaki yönünü tayin etmede etkili olan mutluluk sözcüðü yerine kullanýlabilecek bütün yýðýný kapsayan amacýn iki kelimelik özetiydi. Biz neredeyse herþeyi iyi hissetmek amacýna yönelik yapýyorduk. Bu yönelimi gerçekleþtirirken iki temel varsayým yada önkabul alacaðýmýz kararlarý etkiliyordu. Olasýlýk hesaplarýnýn þekillendirdiði rastgele meydana gelmiþ evren tasavvurunu temel alarak yaptýðýmýz ve mantýksal çýkarýmlarla þekillendirdiðimiz bilincimizin ahlak ve vicdan anlayýþý, ya da kutsal metinler olarak adlandýrdýðýmýz ve gücü herþeye yeten bir yaratýcýnýn yarattýðý ve zaman zaman müdehale ettiði evren tasavvurunu temel alarak geliþtirdiðimiz ve pek tabi mantýksal çýkarýmlarla þekillendirdiðimiz ahlak ve vicdan anlayýþý.

Peki ahlak ve vicdan ölçütlerine göre karar vermeyen yani vicdanlarýný rahatlatmak gibi bir dertleri olmayan insanlar yok mu? Pek tabi varlar. Biyolojide yer alan bütün canlýlarýn hayatta kalma ve soyunu devam ettirme güdüsüne göre hareket eden bu yaratýklarýn en güçlü araçlarý pragmatizmdir. Yani yarar ve çýkar ilkesi. Bir davranýþ yararlýysa doðrudur. Burada kime yararlýysa sorusunun tek cevabý bendir. Yani bana yararlýysa. Bu yaratýklarýn benliklerine kattýklarý ve sömürmekten çekinmedikleri her ne varsa sahiplenme duygusuyla elde edilmiþtir. Üzerine çöktükleri ve kendi isimleriyle etiketledikleri canlý cansýz bütün nesneler bir tek þeye hizmet ederler ve etmelidirler; onlarýn rahatlarý ve egolarý. Narsist ve bencil olmaktan ve "büyümekten" baþka bir seçenekleri olamaz. Bunun nesi kötü diyenleriniz olabilir. Anlayýþla karþýlarým. Sorun þuki ben diye bütün yatýrýmý yaptýklarý egolarý gerçekte ne? Bunu bilebilmek için toplumsallýða ihtiyaç vardýr. Bir insanýn kendisini, duygularýný, ne istediðini, ne olduðunu tanýmasý ancak bir benzerinde yapacaðý gözlemler, kurduðu iliþki, etki ve tepkileri yorumlayarak mümkündür. Hissetmek ancak hissedilenin varlýðýyla mümkündür. Oysa pragmatizmin kurallarý çok pratiktir. Bana ne verdin ve benden ne aldýn muhasebesini yaptýðýnýz sürece bu pratik dünyada hiç yanýlmadan ve yýkýlmadan ilerleyebilirsiniz. Taki muhasebenin bir noktasýnda hesabýn þaþmasý ve sizin ona fazladan verdiðiniz þeyler olduðunu ve hiç farketmeden iflas ettiðinizi farkekedene kadar. Kaybettiniz. Sizden daha güçlü bir ego, daha bencil bir yaratýk sizi alt etti. Oysa siz biraz olsun onu tanýmak, onu korumak, onda kaybolmak, onunla dönüþmek, ona benzemek, onun sizi tanýmlamasýný istiyordunuz deðil mi? Ýþte tanýmladý. Siz bir safmýþsýnýz! Üzülmeyin hormonlu büyümeniz durdu en azýndan. Boþa verdiðinizi sandýðýnýz þefkat, özlem, endiþe,sevdiðini koruma gibi duygular hiçbiryere gitmedi. Belkide bu duygularý ilk defa hissettiniz. Korkmayýn bu zayýf olduðunuzu göstermez. Yalnýzca hissedebildiðinizi gösterir.

Nasýl daha iyi hissediyor musunuz?