Geçinmeyi düþünüyoruz; ama düþündüðümüz gibi geçinemiyoruz. Gezmeyi düþünüyoruz, düþündüðümüz gibi gezemiyoruz. Hatta gezemiyoruz. Düþünüyoruz; fakat düþündüðümüzü söyleyemiyoruz. Düþünme özgürlüðünün olduðu yerde, konuþma özgürlüðünü bulamýyoruz. Her þey bir þarta baðlanýyor. Þartlara da razý oluyoruz; ama þartlar el vermiyor. Anlýyoruz ki bizden nefes alýp vermemiz isteniyor.
Lügatimizden birçok sözcüðü silmek zorunda kalýyoruz. Tek sayfayla yaþamaya çalýþýyoruz. Sözlüðümüzde, nefes almak, karnýný doyurmak, karý bulmak, yatýrmak, kaldýrmak, dolandýrmak, soymak karanlýk köþelerde dolaþan bir fettan gibi dolaþýyor. Sözlüðümüz densizlikle yazýlýyor, sonra insanlarýn ellerine tutuþturuluyor. Bunu okuyanlar küfürbaz oluyor. Herkes küfrün kitap ehli oluyor.
Özgür köpeðimin adýdýr, tasmasýyla dolaþýyor. Hýrlýyor, kuyruk sallýyor. Artýklarla besleniyor. Köpeðim özgürce havlýyor. Isýrmak, ýsýrýlmak ve köpek seviþmeleri özgürlüðü arttýrýyor. Ýnsanlýðýn bir ütopya olduðunu havlýyor.
Ýnsanlýðýn olmadýðý yerde din de, özgürlük de, ideoloji de beni ýsýrýyor. Ýnsanlýktan nasibini almamýþ her þey bitleniyor, kaþýndýrýyor.
Özgürleþmek istiyorum, insanca. Artýklarla beslenmeden tasmalar takýlmadan insanca özgürleþmek istiyorum. Alabildiðine özgürleþmek istiyorum, zihnim manipüle yapýlmadan, sübliminal mesajlarla doldurulmadan, salyalar akýtmadan özgürleþmek istiyorum. Kendimden utanmadan ve utandýrýlmadan yaþamak istiyorum.
Daralmadan ve daratýlmadan insana inanarak özgürlüðü boynumda taþýmadan yaþamak istiyorum. Çok mu þey istiyorum?