Yüce Allah’ýn dünya hayatýnda yaratmýþ olduðu sistemin kilit noktasý Allah’ýn hoþnutluðudur. Çünkü Allah, yalnýzca rýzasýna uyanlarý doðru yola iletir. Onlarý Kur’an’la kurtuluþ yollarýna ulaþtýrýr ve karanlýklardan nura çýkarýr. (Maide Suresi, 16)

Mümin, Rabb’inin hoþnutluðunu amaçladýðý için mümindir. Bu özellik mümini diðer insanlardan ayýran en önemli farktýr. Mümin için din ahlaký, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak için izlenecek yoldur. Ancak birçok kiþi için din, bazý inançlarý içeren kurallardýr ve yaþamlarýnda önemli bir yer tutmaz.

Samimi mümin, yaþamýnýn her anýnda, karþýsýna çýkan alternatifler arasýndan Allah’ý hoþnut edecek olaný seçer. Allah’ýn en fazla beðeneceði davranýþýn hangisi olduðunu da vicdanýnýn sesini dinleyerek belirler.

Mümin her koþulda vicdanýna tabidir. Ýnkar edenler ise nefislerinin bencil tutkularýný gözeterek yaþarlar. Apaçýk düþmaný olan þeytan ve onun sözcüsü olan nefsi mümini de etkilemeye çalýþýr. Çünkü "gerçekten nefis, var gücüyle kötülüðü emredendir" ve her insaný Allah’ýn yolundan saptýrmaya gayret eder. Ama þeytan ve nefis yalnýzca iman etmeyen ya da imanî yönden zayýf kiþiler üzerinde zorlayýcý güce sahiptir. Gönülden Rabb’ine yönelen insaný etkisi altýna alamaz.

Mümin yaþamýný tümüyle Allah’a adar. Attýðý adýmý Allah için atar, Allah için çalýþýr ve Allah için sever. ‘Allah için sevmek’ Rabb’ini tanýmayan kiþiye oldukça yabancý bir kavramdýr. Rabb’ine yakýnlaþma çabasý duymayan kimse, sevginin asýl muhatabýnýn Allah olduðunu, diðer varlýklarý da onlarda Allah’ýn tecellilerini gördüðü için sevmeyi bilemez.

Ancak Allah’ýn sayýlamayacak kadar fazla nimetini gören, tümüyle O’na muhtaç olduðunu ve her þeyin O’ndan geldiðini kavrayan mümin, Allah aþkýna ve O’nun için sevmenin güzelliðine ulaþýr.

Ýnsanlar içinde, Allah’tan baþkasýný ’eþ ve ortak’ tutanlar vardýr ki, onlar (bunlarý), Allah’ý sever gibi severler. Ýman edenlerin ise Allah’a olan sevgileri daha güçlüdür... (Bakara Suresi, 165)

Bediüzzaman bu sevgiyi þöyle bir örnekle anlatýr. Kiþi, elindeki ayna yardýmýyla güneþe bakan bir adama benzer. Elindeki ayna kýrýlýp da, güneþten yansýttýðý ýþýk kesilince, adam ýþýðý kaybetmenin korkusuyla kendini yer bitirir. Ama akýlsýzlýk yapmaktadýr: Aynadaki ýþýk, aynaya ait deðildir ki, o kýrýlýnca ýþýk da yok olsun. Iþýk güneþe aittir, aynalar onu yalnýzca yansýtýr.

Yaþayan tüm insanlar gibi, ilerleyen her saniye ölüme ve sonsuz yaþama daha da yaklaþtýrýyor bizi. Bu kaçýnýlmaz... Bir gün, bir þekilde dünya hayatýmýz son bulacak ve burada yapýp ettiklerimizden Allah katýnda sorgulanacaðýz.

Bugüne kadar din ahlakýný yaþamaktan kaçýnmýþ ve hatalar yapmýþ olabiliriz. Ancak kesin ve samimi bir tevbe sonrasý Allah’a yönelebiliriz. Bu kararý aldýðýmýzda ise ‘güzel bir yaþam’a kavuþmamýz mümkün olabilir.

Sýkýntýsýz, üzüntüsüz, korku ve endiþe duyulmayan bir yaþam ütopya deðildir. Huzurlu, güven dolu ve mutlu bir hayat, yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðunu, cennetini ve rahmetini amaç edinerek yaþayan müminler içindir.

Erkek olsun, kadýn olsun, bir mü’min olarak kim salih bir amelde bulunursa, hiç þüphesiz Biz onu güzel bir hayatla yaþatýrýz ve onlarýn karþýlýðýný, yaptýklarýnýn en güzeliyle muhakkak veririz. (Nahl Suresi, 97)

Allah’a sýðýnarak dini yaþayan insanýn yaþamýndaki tüm zorluklar, sorunlar, sýkýntýlar son bulur. O artýk ‘kopmayan bir kulba’, Allah’ýn ipine sarýlmýþtýr. Rabb’inin rahmeti ve korumasý altýnda, en iyiye, en güzele eriþir ve ahirette de nimetler içinde, sonsuz güzellikleri yaþar.

Sonsuz barýnma yurdunun anahtarý –Allah’ýn dilemesiyle- dünyayý deðil ahireti seçen, Allah’tan içi titreyerek korkan, Kur’an’a uyan ve Rabb’inin sýnýrlarý içinde yaþayan takva sahibi müminin elindedir.