Oturduðu sandalyede sýrasýný bekleyen Neslihan'ýn elleri sürekli hareket halindeydi. Kâh siyah uzun saçlarýný arkada birleþtirip bir saniye sonra serbest býrakýyor kâh burnunu baþ parmaðý ile iþaret parmaðý arasýna alýp duruyordu. Arada da elindeki kâðýda bakýyordu. Sekreterin verdiði sýra numarasý, avucunun içinde iyice buruþmuþ, üzerindeki rakamlar kesik kesik olmuþtu.

Sonunda kâðýttaki numara, doktorun kapýsýnýn üzerinde belirmiþti. Hemen ayaða kalktý. Lacivert rengi kloþ eteðinin arkasýný düzelttikten sonra kapýyý bir kez týklattý. "Gel" sesini müteakip içeriye girdi.

Doktor, orta yaþýn biraz üzerinde bir beydi. Oldukça sportif bir vücudu vardý. Geniþ omuzlarý, bronz teni, geriye doðru özenle taranmýþ saçý, kalkýk burnu ve iri mavi gözleri ile bir doktordan ziyade eski film aktörlerini andýrýyordu. Bilgisayar ekranýna dönük döner koltuðunu Neslihan'a doðru çevirip masaya iyice yanaþtý. Gözlüklerini çýkararak, ilaç kataloðunun üzerine koydu. Neslihan'a bakýp, hafif gülümseyerek oturmasýný söyledi.

Neslihan'ýn yanaklarý neredeyse üzerindeki gömleðin kýrmýzýsýna yakýndý. Doktorun "Seni üzen, rahatsýz eden ne ise benimle paylaþabilirsin. Beni bir dostun olarak görmeni istiyorum. Dost; sevinci de, üzüntüyü de paylaþýr deðil mi? Haydi anlat bakalým!" sözleri, üzerindeki tedirginliði bir nebze de olsa atmasýna yardýmcý olmuþtu.

Neslihan, önce bir yutkundu. Sonra dudaðýný diþlerinin arasýna sýkýþtýrýp geri býraktýktan sonra "Benim deli olduðumu düþünmüyorsunuz deðil mi? Sadece dertleþmeye geldim. Hani filmlerde oluyor ya öyle iþte!" dedi sýkýlarak.

"Elbette. Hem neden öyle düþüneyim ki. Lütfen rahat olun. Ben sizi dinlemek ve sorunlarýnýza yardýmcý olabilmek adýna buradayým."

Neslihan, derin bir nefes alýp býraktý. Kollarýný, koltuðun dirsek koyma yerlerine yerleþtirdi ve sýrtýný geriye doðru yasladý. Fakat çok geçmeden yine koltuðun ucuna doðru geldi. Ýyice açýlan gözbebekleri iri bir zeytin tanesini andýrýyordu.

"Doktor Bey, neden bu ses kulak zarýmda infilak etmiyor! Ýçeride su toplayýp iltihaplanmýyor ya da týkanmýyor. Of Allah'ým of insanýn kulaðýnda ayný cümleyle dolaþmasý ne kadar da asap bozucu! Hayatýmdan çýkardým ama maalesef sesi bende kaldý. Gitmiyor sanki yatýya kaldý."

"Biraz sakin ol istersen. Yavaþ yavaþ anlat. Öncelikle rahatsýz olduðun bu sesin sahibinin yakýnýn olup olmadýðýný öðrenmem gerek! Ses kime ait?"

"Ayrýldýðým eþime."

"Peki ne diyor sana. Neden seni bu kadar rahatsýz ediyor?"

"Duruþma bitmiþ, mahkeme salonundan çýkýyorduk. Göz göze geldik ve bana "Ýstemeden oldu. Üzgünüm" dedi. Aradan bir ay geçti ama ben hâlâ bu cümleyle yaþýyorum. Kulaðýmý ellerimin arasýna sýkýþtýrýyorum ama yine duyuyorum yine!

Neslihan bir müddet sustuktan sonra devam etti.

"Doktor bey belki bana güleceksiniz ama acaba Kulak Burun Boðaz Hastalýklarý doktoruna gidip kulaklarýmý mý yýkatsam ne dersiniz? Ama yok yok bu da olmaz. Bu sefer kulaðým iyice açýlýr. Kocamýn sesi kulaðýma daha net gelir."

"Sen eþinin sesini mi yoksa sadece hafýzanda kalan o cümleyi mi duymak istemiyorsun?
Bunu hiç düþündün mü?"

Neslihan, bakýþlarýný sehpanýn üzerindeki dergiye kaydýrdý ve sayfalarýný çevirmeye baþladý. Kýsa bir sessizlik oldu.

Doktor, ayný soruyu tekrar yöneltti Neslihan'a. Neslihan'ýn çenesi titremeye baþladý.
"Söylediði cümle!" diyebildi kýsýk sesle.

Doktor, "Onu seviyor musun hâlâ " diye sordu babacan bir tavýrla. Neslihan'ýn gözlerinden bir kaç damla yaþ süzüldü.

"Allah kahretsin! Beni en yakýn arkadaþýmla aldattý. Bir de istemeden olmuþ! Bu demekse! Doktor Bey, onu hâlâ seviyorum demem için deli olmam gerek!"

Neslihan, birden ayaða kalktý ve doktorun gözlerinin içine bakarak "Ruh ve Sinir Hastalýklarý Bölümüne geldiðime göre doðru adresteyim demek! Evet ben deliyim hem de zýr deli!" dedi hüngür hüngür aðlayarak.

Neslihan için olaðanüstü olan bu olay doktor için sýklýkla karþýlaþtýðý depresyon vakalarýndan biriydi. Bir yandan teskin edici konuþmalarda bulunuyor diðer yandan da Neslihan'a, reçeteye yazdýðý sakinleþtiriciyi nasýl kullanacaðýný anlatýyordu.

Aysel AKSÜMER