Ne için yaþýyorsunuz, yaþam amacýnýz nedir? Para kazanmak, kariyer yapmak, aile kurmak, mal mülk edinmek, yaþamýn tadýný çýkarmak, bunlar mý amacýnýz?... Arkasýndan koþturarak elde ettiðiniz her þey sonunda yok olacak; kesinlikle yok olacak. O halde bütün bu yok olacak þeyler, insanýn amacý olabilir mi?

Dünyaya dair hiçbir þey ne hýrs yapýlacak, ne tutkuyla arzu edilecek, ne de sahip olunduðu icin gurur duyulacak þeylerdir. Aksine tümü, “...ancak bir oyun, ’(eðlence türünden) tutkulu bir oyalama’, bir süs, kendi aranýzda bir övünme (süresi ve konusu), mal ve çocuklarda bir ’çoðalma-tutkusu’dur. (Hadid Suresi, 20)

Yaþamýn ve ölümün yaratýlma amacý, "O, amel (davranýþ ve eylem) bakýmýndan hanginizin daha iyi (ve güzel) olacaðýný denemek için ölümü ve hayatý yarattý..." (Mülk Suresi, 2) ayetiyle Kuran’da bildirilir. O halde Allah’ýn akýl vererek nimetlendirdiði insanýn dünyada bulunma amacýnýn, sadece iyi bir iþ sahibi olmak, iyi bir kariyer yapmak ya da bir aileye sahip olmadýðý açýktýr. Bunlarýn hepsi Allah’ýn insanlara verdiði nimetlerdir, ancak insanýn, ölümü, yapayalnýz Allah huzurunda sorgulanacaðýný ve ahireti unutarak kendisine yalnýzca bunlarý amaç edinmesi hatalýdýr.


Ýnsanýn dünyadaki sorumluluðu, Allah’a ve ahirete iman etmek, Kuran’da emredilen güzel ahlaka sahip olmak, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak için çaba göstermektir. Allah’a gerçek anlamda iman ettiðini söyleyen insan, þeytanýn saptýrmaya yönelik tüm çabalarýna raðmen doðru yoldan dönmeyeceðini, nefsinin bencil tutkularýný Allah’ýn hoþnutluðundan önde tutmayacaðýný da kanýtlamalýdýr. Bunu ise karþýlaþtýðý olaylar karþýsýnda gösterdiði tepkilerle ortaya koyacaktýr. Allah, “iþittim, iman ettim” diyerek dini yaþamayý kabul eden insanýn karþýsýna sabýr gerektiren birtakým zorluklar çýkaracak ve onu imtihan edecektir. Allah, “Ýnsanlar, (sadece) "Ýman ettik" diyerek, sýnanmadan býrakýlacaklarýný mý sandýlar?” (Ankebut Suresi, 2) buyurur ve kullarýna dünya hayatýndaki bu imtihaný haber verir.

Ýnsanýn nefsi sýnýr tanýmaz ve bitmek tükenmek bilmez tutkulara sahiptir. Bencil tutkularýnýn tatmini için yaþayan kiþi, herþeye sahip olsa da nefsi asla tatmin olmaz. Sahip olduðu herþey daha da tatminsiz olmasýna yol açar; çünkü hepsinin daha iyisi ve daha kusursuzu vardýr. Dünya hayatýndaki hiçbir þey insana yarar saðlamaz; maddeye olan baðýmlýlýk kiþiyi yýkýma taþýr. Allah, kullarýndan, kaybolup gideceklerin ardýna düþmemelerini ister; ancak insan, O’nun istediklerini yapmaz, kendisine zulmeder. Ýnsan kendisini körükörüne dünyaya baðlayan ne varsa bunlardan kurtulmalý, Allah’a yakýn olmalýdýr.

Yaþamlarýný Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak doðrultusunda sürdüren insanlar, dünyayý istek ve tutkularýný gerçekleþtirebilecekleri bir yer olarak görmezler. Nefislerini tatmin etme gibi bir hýrs taþýmaz, vicdanlarýný dinler, Allah’a yönelir ve O’na yakýn olma konusunda gerçek anlamda samimi bir istek taþýrlar. Ölümün yakýnlýðýný, cennet ve cehennemi sýk sýk düþünürler… Allah’ýn gizlinin gizlisini bildiðinden, yaptýklarýndan haberi olduðunun farkýndadýrlar ve bu nedenle davranýþlarýnýn her zaman Kur’an ahlakýna uygun olmasýna titizlik gösterirler. Birçok güçlük ve imtihan yaþamýþ da olsalar, hayatýn gerçek amacýnýn Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak olduðunu unutmazlar.

Allah’ýn hoþnutluðunu kazanan insaný ise artýk Rabb’i yönetir; kalbini, ruhunu ve bedenini Allah’a tam bir teslimiyetle teslim eden insan, her an mutluluðu ve güzelliði yaþar.

Allah müminlere güzel bir hayat yaþatacaðýný vaat eder. Bu, ‘hayatýn tadýný çýkararak’ zevk içinde geçirilen bir hayat deðildir; mümin için güzel hayat Rabb’inin rýzasý için çalýþarak sürdürdüðü lezzet ve huzur dolu hayattýr.

"Þüphesiz benim namazým, ibadetlerim, dirimim ve ölümüm alemlerin Rabbi olan Allah’ýndýr." (Enam Suresi, 162)