Ben seni usul usul değil,
yangınla,
ateşle,
öfkeyle seviyorum.
Gözlerinin içine bakmadan,
yüreğini çevirip geçiyorum,
ama her adımda seni
içime kazıyorum.
Ben seni,
sanki seni hiç istememişim gibi
ama sensizliği boğazımda
bıçak gibi hissederek seviyorum.
Ben seni,
"gel" demeden çağırarak,
"git" demeden göndermeyerek
delice, dikine seviyorum.
Sana kırgınım belki,
ama seni bırakacak kadar değil.
Ben seni,
kapılar çarpılsa da,
adını anmadan ağlasam da
hep son satırda seviyorum.
Kimse bilmez,
ben seni içimden
küfreder gibi ama dua eder gibi seviyorum.
Ben seni,
yalanlara inat,
gerçekmiş gibi…
Ben seni öyle çok seviyorum ki,
bu sevda benden taşsa,
bir şehir susar,
bir gökyüzü kararır.
Ve işte bu yüzden,
ben seni,
hiç kimsenin sevemeyeceği gibi,
kendimden bile asi,
kendimden bile vazgeçerek
seviyorum.
Seni öyle seviyorum işte .
