Güneş yüzlü, ter kokulu ana,
Biliyorum doymadın evladına,
Gözlerinde yaşlar, yüreğinde ateş var,
Doyamayacaksın
Bundan böyle ağlamaya,
Giysileri sahipsiz,
Yatağı boş.
Seni teselli edemem,
Ne desem boş,
Güneş yüzlü, ter kokulu ana,
Biliyorum doyamadın evladına.
Bir değil, bir çok yürek seninle ağlıyor,
Tanımadık belki evladını ama,
Gidişi yüreğimizi yakıyor.
Artık vatan toprakları oldu yatağı,
Onun ruhu huzurlu.
Bizler, güven içindeyiz belki ama,
Huzurumuz kalmadı, bilesin ana.
Evladımızdır bundan sonra,
Ağlıyoruz sen gibi olmasa da,
Şehit düşen oğluna.
KİTAP İZLERİ
Cumhuriyet'in İlk Yüzyılı
İlber Ortaylı
Cumhuriyet'in Mirası ve Geleceği Üzerine Bir Sohbet Milletlerin kurucu yüzyıllarıyla hesaplaşması, kopuş ve devamlılık arasındaki o hassas dengeyi sorgulaması, tarih yazımının en çetrefilli alanlarından biridir.
İncelemeyi Oku
