Çok kez yalnız kaldığım oldu, olsun.
Yanıtsız bıraktığım sorular vardı.
Jilet gibi sorular.
Cevabı kanatan, kesen, çizen.
Yaralayan.
Vaz mı geçtim?
Hayır.
Elini tuttu elim, dile geldi elin.
Tut dedi, bırakma beni.
Tutmadım mı?
Tuttum.
Bıraktın..
Olsun.
Bir gün tutarsın sandım.
Bir gün sararsın sandım.
Bir gün gelir beni hiç bırakmazsın.
Tenin yaşlanır tenimde.
Seneler geçsin diye ince yollar döşedim yüzüme.
Bak bu kesikler senin.
Kadersin ya sen.
Başımı dayadığımda yok olup gittiğimsin ya.
Değilmiş öyle.
Gittin, her şey ufak kaldı yanında.
Senin o ihtişamın, benim o aziz yüreğim..
Her şey ufaktı.
Gittikçe küçüldü, küçüldükçe gözden kayboldu.
Zamansız geldi ayrılık.
Anlamadığım bir dilin hecesi oldun.
Yabancı oldun,canımken el oldun.
Olsun.
Bilmezsin; ben canım acıyınca hep gökyüzüne bakarım.
Yıldızlarla konuşurum.
Bir gece olsun yıldız kaymasın diye dua ederim.
Çünkü bir yıldızın kayışı, bir dileğinin kabul oluşudur.
Olmasın.
O dileğin senin tuttuğun dilek olma ihtimali olmasın.
Çünkü bilirim;
senin dileğin benim kirpiğimin ucundan bile geçmez.
Kirpik yanakta kalır.
Sonra düşer yere.
Bir basar üstüne, ezilir.
Dayanamazsın.
Belina ÖZBEK
