Yine kar yağmış evlerin çatılarına
İçlerindeki sobalarda yanmasa
Üşür ölüm bile
Yine sessizlik sarmış gece yarılarını
Uyuyan devler uyanmış
Köpek havlamaları kurt uluyuşlarına karışmış
Sabah mı?
Daha çok var.
Gece ayazı çarpmış bahçedeki açan gülü
Güneşin yokluğundan görünmez renginin solukluğu
Siyaha bürünmüş gece
Saklamış bütün renklerle birlikte seni
Soğuk
Bir o kadarda sıcak
Yokluğun üşütüyor bedenimi
Varlığın yakıyor
Sabahla birlikte güneş olup erit
Karlanmış,
Buzlanmış,
Üşümüş yüreğimi
Ellerimden tut hadi
Boynuma sarılıp öp beni
Günaydın değip aydınlat geceleri
Nisan yağmuru olup ıslat aşkınla beni
Yağan kara inat
Buz tutturan soğuklara inat
Mevsimimi yaşat bana
Mevsimim sen
Sen ise ilk/baharım
