]
geceye açılan kapıdan
süzülüyor özlem
gerçeklere dokunmuyoruz
parçalarımızı toplayıp
bütün oluyoruz yeniden
ayışığıyla sarıyoruz yaralarımızı
aslına en yakın suretleriz
bir düşün tam ortasında
bir çiy tanesi bırakıyor yüreğime
takılıp güneşin ayak izlerine
uzaklaşıyor sessizce
gerisi mavi bir suskunluk oluyor
izi kalıyor bir kez daha
"biz"e dair ne varsa
