İnsan sevdiğini,
Harputlu gibi sevmeli.
Sevip ölecekse yarin uğruna,
Yaz serinliginde harputta ölmeli.
Bir ezan vakti anam kapısını,
Süpürmeden eller üstünde dualarla.
Elden gideni bırakmalı,
Ama unutulur mu bilmem.
Geri gelecekse senindir,
Harput'ludur demek ki ruhen.
Ve ben gidenin,
Hiç gelmeyeceğini biliyorum.
Çocuksu gözlerimde,
Ağlayan umutlarımı çok kaybettim.
Elimdeki papatya hep doğru çıktı.
Sevmiyorum demişti papatya yalancısın .
Yorgunum düşlerimde,
Elimdeki kaleme kağıdıma dargınım.
Şimdi kolu kırık hasretlerimin,
Sokak satıcısıyım.
Sırtımda küfeyle köşe bucak sevgi,
Umut satarım harputlu gibi..
İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR
