Gönlünde Ki Gurbete Hiç Düştün Mü Sen...
GÖNLÜNDE Kİ GURBETE HİÇ DÜŞTÜN MÜ SEN...
A can; sen hiç gurbete düştün mü,
Hele ki, kendi gönlündeki gurbete...
Ölümüne çektin mi hasretini o yarin,
Seni mahpus ettiği yüreciğinde...
A can, yıldızsız gecelere hiç benzedi mi,
O mahzun yüzlü, solgun resmi sevdiğinin,
Ve içinde ağladığını duydun mu o kızın,
Sen de ağladın mı onun ile, soluk resmine...
A can, yastığını ortak ettin mi hiç derdine,
Sözün geçmez oldu mu ağlarken gözlerine,
Kendi halini şikayet ettiğin kendi yüreğine,
Tanık oldun mu hiç, sana çektiği restine...
A can, bütün sokakları dolyken o gurbetin,
Sanar oldun mu olmadığını hiç kimselerin,
Sırtında ki sadık dostun olmadı mı tenin,
Hasretle boyun büktün mü içindeki gurbetine...
A can, her gece ışıklar yanarken bütün evlerde,
Sen se kaldın değil mi yarsızlığın zifir gecelerinde,
Ve sigarana sormadın mı, niye yalnız tüter de,
Ondan çok yanarsın bilir de, yanamaz ki hasretine...
18.11.2006 Kartal (Ezobar)
Bayram Tunca 1956, Elazığ
