Geçmişte, beni yetiştiren ömrünü bana vefa
eden, bir vefakar çilekeş, nene hatunu, çok
çok severdim.
Babaannemdi.
Bazı konuşmalarımızda, birgün ben öleceğim
kızım, derdi.
Bu sözünü, her duyduğumda, yüreğim ağzıma
gelirdi sanki, ödüm patlardı korkudan.
Aklımın ermeye başladığı, çağdan itibaren
yanımda bulduğum,sevenim sevdiğim, tek
kişi gibiydi o.O dört bir yanımda idi.
Onsuz yaşayacağımı düşünemezdim bile..
Bende İkimiz beraber ölelim Nine derdim,
Gülümser:Sen yaşayacaksın derdi.
Öylede oldu,onsuz yaşıyorum,sevgisi ile.
Ruhu ruhumda.
YZKİTAP İZLERİ
Kör Pencerede Uyuyan
B. Nihan Eren
Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı
İncelemeyi Oku
