Hadi siyah gözlerinde karanlığa boğ beni..
Bilirim.!
Bu şehrin ışıkları bile yetmez aydınlanmaya..
Gözlerinin karanlığında
Aydınlat beni!...
Hadi gel!
Gel de güzel bitsin masalların sonu..
Kavuşsun tüm sevdâ’lılar
Bir bir yıkılsın matemler..
Gözlerinde bitir ayrılığı!
Hadi ağlayalım!
Birleştirip gözlerimizi bir bulut gibi çarpsın birbirine
Sonra birlikte doğalım topraklara
Cemre gibi
Düş/elim!
Sonra evimiz olsun orda, o toprakta
Sıcacık, toprak kokan yüreklerimizle
Şiirler doğan kalemimizle,
Düş/evimiz..
Hani baharlar vardır gözleri büyüleyen,
Kokusuyla içimizi ferahlatan.
Hadi aydınlat gözlerimi , Kamaştır..
Karıştır gözlerine !
Hüzünlerimi yıka, Ruhumu doyur
Soğuk buğulu camın arkasına saklanalım sonra,
Buğulu cama önce adımızı yazalım
Sonra da “Seni Seviyorum”u…
Bir kuş konsun penceremize,
Umut dolsun yüreğimize..
Alalım içeri
Hadi üşütme!
Seni haklı çıkarmak için,
Defalarca kendimi sorguya çektim..
Dar ağacına astım Sensizliğimi…
Gözlerinin önünde tepe taklak Düş’tüm..
Hadi kaldırsana !
Yokluğun acılarımı tiryakiye bağladı..
Şimdi en tiryaki benim..
Senin yokluğunda…
Zehir olsan da içsem Seni..
Beni Sevsen…
Sevdiğin için güzel olurdum..
Sevdiğin için Severdim kendimi…
Senden bile çok!
Nevin Akbulut
Sekiz-Mayıs-2011*19:00
