]
an!
zamanın kıvrımlarında
bilmece çözmek için saklanılan anahtar
iliklerimde
kilidi pas tutmuş
ağlak karargâh
hanilerin içinde asılır
bakışlarımızın cennet kirpikleri
geçmiş kasırgaların yamalı izinde
rüzgarın ıslığı sağır eder,
çaresizliğin
ahraz duruşunu
soymalı aslında çığlığımızın utangaç bedenini,
kar taneleri yürekte yangın olurken
emzirirken hüznümü
suskunluğumun ihtiraslı yanı,
üryan bedenimin dekoru olur
göğüme akan ruhum
ipe çekilen düşlerde
hiç gel/e/meyecek olsa da sevda gemileri
sen yaşama nefes biriktir
üfle!
hüznün otağına
adı olmayan diyarlarda
ağlatma!
kanatsız kelebeğin kırık düşlerini…
Mehtap ALTAN
