aslında bugün, ben,
beni de yaşamamalıyım…
belki bir kuş olmalıyım,
veya met – cezirde bir deniz dalgası,
ya da amfilerde en yüksek limitte bir ses…
yok, yok!
bugün ben hiçbir şey olmamalıyım!..
ya da,
bir, ‘hiçbir şey’ olmalıyım…
bir hiçbir şey olabilmek için,
ömrümü vermeliyim acımadan
zar zor başardığım hiçliği,
hiç kimseye çaktırmamalıyım…
bunun için,
bedenimde kara safran etkin olmalı,
bugün ben,
bir karasevdalı mizaç olmalıyım…
aslında ufak bir iz bırakıp
öyle gitmeliyim
hiçbir şey olmaksızın gitmek yerine,
bu adam da yaşamış dedirtecek;
bir şarkının sözleri gibi…
