azığımdır sevdan
sevgi yoksulu bu iklimde
en zengin katığımdır gözlerin
tatsız tuzsuz şehirlerde
bir zafer müjdesi olur
dilinde demini bulmuş kelimeler
karanlığa atılan Osmanlı tokadı
esenlik dolu gülüşün
yetim başını okşar
ellerin ince, dal gibi ellerin
bir asırlık sızısı birden geçer
işaret parmağın gösterince beni
ben ki
çağın ağında takılı kalmış bir kuşum
zannetme bavulumu toplayıp kaçıyorum
bir büyük ayağa kalkışadır
var gücümle susuşum
