Altmışıncı gün İllallahiyesi
Septist ruhların dar ağacının meyvesiyim
Mevsimler geçse de inan bedenim de hep bir yağmur
Su damlaları yanaklarımda çukurlar oluşturuyor
Ay hesabına yetmiyor parmaklarım, saatler dimdik
tam altmış gündür nefesim takatsiz
örselenmiş gururumdan süzülen hayasızlıklar karartmış gecelerimi
Edip Cansever mavisinde görüyorum sabah gök yüzünü
kiminde mavi huyken ben de ölüm
siyaha bir kala maviden geçişler de
tatsız gidişler de inişler var çıkışı sabit
hayatın tekzipi olmaz mı bilemem bana ters
enfes bir şeydir sahip olduğun nefs
ateşten korkular yarattım,
zikrederken ismini her seferinde tövbe dolu torbam
dilimin tüylerini aldırmak istedim lakin yetmedi sabrım
yüce Brahman ne der bu işe sormaya ne hacet
titrerken dudaklarım, dökülenler hep yalan
sana uyar mı bilmem ama var bir Turgut Uyar
olmuş galiba biraz altmış gün
ve unutmuş gibiyim, lakin geçmiyor sensizlik
Anlamıyorum ki ney, neden ve nasıl
gidişin değildir, kalamayışnıdr canımı acıtan asıl
onu bunu bırakta
durma, göğe bakalım.
