Çok üzgün süzgünmüþsün yazýk bana ki hala acýyorum sana
Haklýyým ama yine de sen de haklýsýn deli veli ana
Saygý duyarým anasýna atasýna ne olsa uyana
Lakin haksýzlýkta hudutsuzluktu edilenler sonuçta olan oldu bana

Kalbime oklar saplandý býçaklar girdi sanki olup acýlandým
Sonbaharýmda hem de ciðerimden yaralandým
Sabýr taþý gibiydim ben ne zehirlerle aðýlandým
En kötü zamanlarýmda yoktun yanýmda hýyanetine þaþakaldým

Güya sendin beni gözünden kýskanan, hep sevdiðini söyleyen?
Ayrýldýk oysa çok mu seviniyordunuz gülleri ezip çiðner iken?
Ah ah yuvayý yapan bir de yýkmalý deðildi ah haddini bilmeyen!
Beþ gülünün anasýyým demeye gerek mi var yok ki bilmeyen.

06.10.2008.Ýzmir.
Müfide DECDELÝ.