Sen barýþ yolunda türküler söylerken yakýþmaz benim yüreðimdeki kavga yüreðine. Sen küçücük kelebek kanatlarýnla uçarken gökyüzüne ellerim kocaman gelir incecik çizgilerine. Benim yolumun üzerindeki dikenler batýverir çýplak topuklarýna. Sen bilmezsin çýkarmayý kanatmadan o dikenleri. Yabancýsýn bu diyarlara.Hiç böylesi engebeli yollarda yürümedin ki…

Hadi sen git kendi yoluna dedim diye kýrýldý bütün umutlarýn yarýnlara bilirim. Bilirim; uykuya hasret gözlerinin tavanlardaki gölgelerle raksýný. Bilirim kördüðüm olmuþ hayallerini benim sihirli ellerimle açmamý beklediðini…Yapamam gülüm; yetmez benim narin parmaklarým bu kadar karýþýk düðümleri çözmeye. Beceriksiz hamlelerle daha da beter yapar, bir daha pembeleri siyahlardan ayrýlmaz hale getiririm saf hayallerini.

Aþkýn dev boyutlarý karþýsýnda çok küçüksün sen daha. Bilmezsin bir yaprak gibi nasýl savrulacaðýný saða sola. Aþk dilde deðil yürekte yerleþmeli gülüm. Sen bakma herkesin aðzýnda dansettiðine. Dudaklarýnla deðil yüreðinle haykýrmalýsýn aþký gülüm. Bir zehir gibi dolaþýr aþk damarlarýnda ince ince. Bilmezsin nasýl yayýlacaðýný her bir anýna; gününe gecene. Korkarsýn sevdanýn gücünden gülüm bir kere yerleþti mi aþk hücrelerine…Korkutacak kadar sýzmak istemiyorum kelimelerine…

Aþka aþýk bir kadýna výz gelir her gün daðlanan kanayan yaralar. Bilir ki hüzünle beslenir sevdalar. Ah ama bilmediðin bir þey var gülüm; aþka aþýk kadýnlar aþýklara kýyamazlar…Kýyamadýðým için döndüm arkamý sana.Her savaþ mübah olsa da aþkta; kýyýlýr belki aþklara ama aþýklara asla…