KALP KAPIMIZ MENFAATE AÇILMASIN
Bizler neden karþýlýk bekleyerek yaptýðýmýz her þeyden bir hayýr bekliyoruz?
Þunu bilmemiz lazýmdýr ki, insanlardan karþýlýðýný bekleyerek yaptýðýmýz hiçbir iyilikten hayýr bulamayýz. Bir insana iyilik yapýyorsak bundan karþýlýk beklememeliyiz.
En ufak bir dua bile olsa, onu yapmýþ olduðumuz iyiliðe karþýlýk olarak beklemekle kendimizi menfaat yoluna itmiþ oluruz. Girmiþ olduðumuz bu yol da bizi geri götürür, bir adým ilerlemek için fýrsatýmýz olmaz. Dünya menfaati için çalýþmanýn hiçbir öneminin olmadýðýný evvela kendimiz bilelim ki,karþýmýzda bizleri dinleyen insanlara da anlatabilmek için yüzümüz olsun. Kendimiz farkýnda olmamakta diretir, dünya menfaati için çalýþmaya devam edersek, bizim de bu uðurda birbirine kýymet vermeyen insan müsveddelerinden farkýmýz kalmaz. Bu bahsettiðim kiþilerden farkýmýz olsun istiyorsak geçici olan hiçbir þeye kýymet vermemeliyiz. Biz maddiyata deðil, maneviyata deðer verelim. Yaptýðýmýz ve yapacaðýmýz iyilikleri karþýlýk beklemeden yapalým ki yaptýðýmýz her iyiliðin bir anlamý olsun.
Evet sevgili dostlarým, deðerli okurlarým, dünya menfaatinin içinde boðulmamak için yüreklerimizdeki ihlasý yitirmemeliyiz. Yani þu güzel sözün ne demek istediðini bir an bile aklýmýzdan çýkarmamalýyýz:’ Ne verirsen elin ile o da gider senin ile.’ Atalarýmýz bizlere menfaate düþmeden, karþýlýk beklemeden yapmamýz gerektiðini öðütlemektedir bu güzel ,bu manasý büyük söz ile. Yapýlan iyiliklerinizi ne olursa olsun insanlarýn yüzüne vurmamamýz gerektiðini. Ama son yýllarda bu sözün manasýný biz insanlar unutmuþ bulunmaktayýz ve birbirimiz için her ne yapýyorsak ,zamaný geldiðinde yüzüne çarpmaktan bir an olsun geri durmuyor, onu durmadan kendimize mahkum olarak görüyoruz.
Ýllaki aðzýmýzý tutmuyor, ben sana þu iyiliði yaptým, sen de benim için bunu yapmak zorundasýn, diyerek karþýmýzdaki insaný þartlandýrýyoruz. Bu bahsettiðim þey iyilik olmaktan çýkar hesaplaþmalarýna dönüþür. Bu hesaplaþmalara meydan vermemek için insanlarý þartlandýrmayýp ,yaptýðýmýz en küçük bir iyiliðin adýný dahi anmamalýyýz. Yapmýþ yahut yapmakta olduðumuz güzellikleri sadece yüreklerimizde yaþatmalýyýz. Öðretmenler çocukluk yýllarýmýzda bizlere katlanmaya baþlýyorlar ve bizleri vatanýmýza milletimize hayýrlý birer insan olmamýz için yetiþtirme çabasýna giriyorlar. Onlar bizim için verdikleri emeði bizlerden madden karþýlýk bekleyerek yapmýyorlar. Öðretmenlerin bir tek gayesi var, bizleri vatana millete yararlý vatandaþlar olarak yetiþtirebilmek. Bizler de öðretmenlerimiz gibi sonraki nesillerden maddi karþýlýk beklemeden, vatanýna milletine faydalý yurttaþlar yetiþtirebilmenin gayesinde olmalýyýz. Çocuklarýmýzý bu gaye ile gayretlendirmeliyiz.
Bizler etrafýmýzdaki güzellikleri korumalýyýz ,hatta onlarýn çoðalmasý için gerektiðinden fazlasýný yapmalýyýz. Nazým Hikmet’in güzel bir sözü var:’ Öylesine ciddiye alacaksýn ki yaþamayý, mesela yetmiþinde bile zeytin dikeceksin.’ Bu sözün konumuzla ne alakasý var diyebilirsiniz ama alakasý var deðerli okurlarým. Bizler, çocuklarýmýzdan bir þey isterken diyoruz ki, bu istediðimi yaparsan sana þunu bunu alacaðým. Çocuklarýmýzý menfaat karþýlýðýnda yapmaya zorluyoruz . Ama düþünmüyoruz ki biz bu yaptýklarýmýzla hem kendimize hem de çocuklarýmýza zarar veriyoruz. Yani o güzel çocuklarýmýzý ne kadar büyük bir tehlikeye attýðýmýzý görmezden geliyoruz. Bu yaptýðýmýzýn bizlere faydasýndan ziyade zararý olacaðýna kanaat getirmiyoruz. Bizler, diktiðimiz bu fidanlarýn büyüyüp geliþtikten sonra meyve vermesini istiyorsak, onlarý menfaatle yetiþtirmek yerine, yaptýðý iyiliklerin kendi yararýna, kötülüklerin ise kendi zararýna olduðunu öðretmeliyiz. Çocuklarýmýzý karþýlýk bekleyerek yetiþtirirsek ne vatanýna ne de ana babasýna bir hayrý olur. Nazým Hikmet’in anlatmak istediði þudur: Hangi yaþta olursan ol, senden sonrakilere verdiðin, vereceðin bilgilerle faydalý ol. Yaþamayý ciddiye alýp güzelliklerimize sahip çýkmaz,onlarýn korunmasýna yardýmcý olmazsak gelecek günlerimiz güneþe hasret kalýr .
Menfaate açýlan kalpler hayatýn boþ, manasýz karanlýðýnýn mahkumiyetinde oradan oraya hiç durmaksýzýn sürüklenir.
Nazým Hikmet’in bu güzel sözünü kulak arkasý etmeyelim. Hayatýmýza manevi güzellikler katalým, bir daha açmamak üzere menfaate kalp kapýlarýmýzý kapatalým. Karþýlýk bekleyerek yaptýðýmýz hiçbir iyiliði iyilikten saymayalým. Karþýmýza çýkan her insaný menfaatin elinden kurtarmak için çaba harcayalým. Yani Nazým Hikmet’in de dediði gibi hem zeytinleri dikelim,hem de diktiðimiz zeytinleri sulayýp filizlenmesini bekleyelim. Onlarý dikip sonrada kurumaya býrakýrsak aðaç dikmemizin anlamý olmaz. Bilgi birikimimizi insanlýðýn yararýna kullanalým. Bunu yaparken de hiçbir karþýlýk beklemeyelim. Ýnsanlýðý menfaat adlý kötülüðün elinden kurtarýp dünyayý iyiliðin var olduðu bir ýþýkla aydýnlatma yollarýna girelim. Bizlere kötülük edenlere biz de karþýlýðýný kötülük olarak vermeyelim. Ýnadýna iyilikle yaþayanlardan olma yolunda yürüyelim. Yani daima veren bil el olalým. Veren elin alan elden her daim üstün olduðu düþüncesini kafalara yerleþtirelim. Girdiðimiz bu yolun sonunu alnýmýzýn aký ile getirelim. Veren el olma düþüncesini ilk önce kendimiz sahiplenelim. Bu düþünceyi sahiplenmezsek diðer insanlara da bu güzel manalý düþünceye sahip çýkmalarýný öðütlememizin hiçbir anlamý olmaz. Kendimize ve insanlara yapacaðýmýz en büyük iyiliðin karþýlýk beklemeden yapýlanlar olduðu unutulmamalýdýr.