Altýn tasla üzerlerine dökülen, acý ruhlarla yedi canavar, görünmeyen evin yýkýk merdivenlerinde, sonsuz amaçlarýný konuþuyordu! Bize sunulan kötülük kasesini, deli ama sinsi yöntemlerle kullanalým, zararýn en büyük boyutlarýný, etrafa hýzla yayalým diyordu!

Bir zümrüt dalgasý, uyuyan þehrin yorgun ama iyi olanlarýnýn üzerine salýnýyor, sessiz ve maðdur rüzgarlar, evlerin üzerindeki koyu bulutlarla devamlý olarak çarpýþýyordu! Kimdir bu sesin yalancý sahibi? Kimdir sorularý soran, bu acýlarý veren sessiz eskici? Eski dünyalara dalan kötü varlýk! Canavarlar, her pisliðin maðrur savunucularý. Emrindekilerle mahvoluþlarýn yaratýcý bozguncularý, mutluluklarýn sonuncularý!

Pýrlantalarýn ýþýltýsýnda görünen o varlýk, canavarlara sol gözünü kýsarak baktý. Sustu ve bir süre konuþmadý. Yedi canavar yýlýn bozgununu, en sesli ve çýðýrtkan þekilde yapalým, yýkýmýn kralýný, en acý þekilde göz önüne serelim diyordu! Zincirler elinde, güçlerle gelen beyaz ruh, sessizliðin devamýný içinde barýndýrýyor, acý çekenlerin kurtuluþa yaklaþtýðýný hissediyordu.. Yedi canavar uçarak, her yeri bir günde ele geçirdi. Her tür pislik yaþanýyor, kan gölleri her yeri sarýyor, yalan, iðrençlik, alçaklýk etrafý hýzla kuþatýyordu! Sonu geldi! Sonu geldi! Dön artýk! Sesler derinden yankýlanýyordu! Kalbi olan korkmasýn deniyordu.

Zaman geçti.. Ruhun kýlýcýný taþýyan, dünyanýn sýkýntýsýný bir beyaz buluta yükledi. Ruh kendini gerçekleþtirdi. Savaþ, sonsuzluðun esaretini, geniþ bir yolda, gürültülü bir þekilde haykýrýyordu! Olamazdý böylesi, yaþanamazdý! Sesler, sonsuzluðun anahtarlarýný, kör noktalardan kaldýrýyor, sonsuzluk, yedi canavarýn delice davranýþlarýna, bir eziyete dönüþüyordu. Git! dedi. Yok ol! Mahvol! Ýðrençliðin yok olsun! Ruhundaki sahtekarlýk! Yerini beðenmemezlik! Yok ol! Mahvol!

Hiç zor olmadý. O beyaz ses her þeyi saðladý. Korku geçiyordu. Acý bitiyordu. Yedi canavarýn akýbeti sessizliðin var olduðu taþtan köprülerde belirleniyor, taþlarýn arasýnda ezilip hüsrana dönüyordu! Yakutlar gibi parlýyor, gelecek günlerin huzuru, saflýðý ve korkusuzluðu getiriyordu... Som metaller gibi aydýnlanýyor gelecek, dünyanýn sonsuz varlýðýyla! Olunca safirler, gelince vakitler, ruh kederi unutup, sonsuzluða akýyor! Pýrlanta gibi, öyle yaþýyor!