KEÞKELER LÝSTESÝNÝ YAPARSAM -2



Ömrümün yarýsý uykuda geçiyor. Geri kalan öteki yarýsý da uyku sersemliðinde… Can sýkýntýsýndan uyuduðum saatleri söylememe bile gerek yok. Ýnsan vakit geçsin, ömür bitsin diye uyur mu? Yemek henüz hazýr deðil en iyisi uyuyayým. Ýþe gitmeme daha iki saat var. Biraz daha uyuyayým. Hafta sonu gelmiþ. Kocaman bir hafta çalýþmýþým. Erken kalkmama hiç gerek yok. Hem kalkýp ne yapacaðým? Aksýrana, týksýrana kadar uyuyayým da vücudum iyice dinlensin. Hadi uykuda harcadýðým zamaný kayýp saymak bir yana bununla övündüðüm bile olur. Bir uyumuþum, bir uyumuþum sormayýn, misler gibi… Uyku insanýn üstüne yapýþýp kalýr. Bütün gün uyurgezer gibi dolaþýp durursunuz. Konuþursunuz, yemek yersiniz, kitap okursunuz ama içiniz uyur, sersem gibi kalýrsýnýz. Ýnsan ömrünün sonuna yaklaþtýðýný anlayabilir mi? Eðer anlayabiliyorsa uykuda geçirdiðim zamanlara piþman olacaðýmdan adým gibi eminim. Ýnsanýn yaþamýn deðerini anlamasý ve onu sevmesi çok zaman alýyor. Þimdi yaðmurda ýslanmayý, üþüdüðüme aldýrmadan karda uzun yürümeyi daha çok seviyorum. Çalýþmak, üretmek ve kazanmak adýna bize söylenenlerin yalan olduðunu biliyorum. Sabahýn köründen akþamýn karanlýðýna kadar aðýr iþlerde çalýþan insanlarýn her fýrsatta yorgun bedenlerini biraz olsun dinlendirebilmek için uyumaktan baþka çareleri mi var? Uyumak elbette ihtiyaç... Ben abarttýklarýma kýzýyorum. Sabahýn en deliksiz uykularýnýn bizi beklediði saatte kalkýp kahvaltý etmek, kahvaltý etmeye zorunlu olmak insan ne berbat bir þey deðil mi? Birkaç zeytin yemek, biraz peynir belki, bir veya iki dilim ekmek ve illa henüz demini almamýþ, henüz çið kokulu bir bardak çay… Eziyet diye buna denir. Çünkü mecbursun ve öðleye kadar yiyecek baþka bir þey bulamayacaksýn veya zamanýn olmayacak. Oysa insan acýkýnca yemeli. Caný çekince, iþtahla, keyifle doyuruncaya kadar… Aðzýna attýðý her yudumun keyfini çýkarabilmeli.

Gaza gelip erken büyüdüðüm için piþman olacaðým. Aslansýn, kaplansýn, sen böyle yapmazsýn, sana da zaten böylesi yakýþýr yalanlarýna inandýðým için piþman olacaðým. Yeniden dünyaya gelsem çocukluðumu elimden geldiði kadar uzatmanýn çarelerini arardým. Bütün çocuklar büyüme hevesindedir. Bunun farkýnda olan büyüklerimiz "Sen artýk çocuk deðilsin," dediklerinde inanýveriyor insan. Birine kýrk gün ne dersen o olurmuþ. "Kocaman adam oldun artýk sen," dediler. Öyle oluverdim. On ikisinde gündeliðe baþladým. On dördünde gurbete çýktým. Eyvan galiba geç kaldým diye ödüm koptu. Yirmisinde evlendim. Sakal týraþým gelmeden, daha yüzüm ergenliðini bitirmeden kendi çocuðum oldu. Ondan sonrasý þu güzel Karadeniz türküsü, "Ben zaten ýslanmýþým, yaðarsa yaðmur yaðar." Baba olduktan sonra insan hiç ýslanmýyor. Hiç üþümüyor, hiç hastalanmýyor, hiç aðlamýyor, hiç acýkmýyor. Çünkü artýk dünya baþkasý için dönmeye baþlýyor. Kýzým ýslanýyor, kýzým üþüyor, kýzýmýn yüzüne güneþ geliyor, kýzým acýkýyor, kýzým aðlýyor, kýzým küsüyor… Eðer uygun bir zaman bulursam azýcýk ben de hastalanabiliyorum. Ve ben her þey için sýramý bekliyorum. Bunun eþim, kýzým veya oðlumun kiþisel tutumuyla zerre kadar ilgisi yok. Baba olmanýn raconu böyle… Anne olmanýnkinden söz etmek bile istemiyorum. O daha beter, can dayanýr gibi deðil… Dünyaya yeniden gelirsim daha çok çocuk kalacaðým. Daha çok oyun oynayýp, daha çok çamurlara gireceðim. Derede daha çok kayýk yüzdürüp daha çok uçurtma uçuracaðým. Komþu bahçelerden daha çok erik, þeftali ve incir çalacaðým. Evlenmek mi ? Aklýnýza turp sýkayým. Yüzü astarýndan pahallýya gelse de evlenirdim yine ben. Ama kana kana çocukluðumu yaþadýktan sonra. Kýsacasý kalýplara uygun bir yaþamý seçtiðim için piþman olacaðým. Bana çizilen sýnýrlarý zorlamadan ve sessizce boðun eðerek yaþadýðým için piþman olacaðým. Taksitlere yetiþmeye çalýþmak, faturalarý denkleþtirmek için koþturup durmak yaþamak olarak tanýmlanabilir mi?

Keþke küçük yaþlardan baþlayarak birkaç dil öðrenebilseydim. Hangileri olduðu hiç önemli deðil. Bu coðrafyada kullanýlanlardan baþlayabilirdim örneðin. Makedonca, Kürtçe, Lazca, Arapça, Süryanice, Hemþince, Gürcüce, Çerkezce neden olmasýn. En azýndan kendi ülkeme þimdi olduðum kadar yabancý kalmamalýydým. Düzenli bir iþte çalýþmak yerine bulduðum iþte bir süre çalýþýp karnýmý doyurduðumda mutlu olmalýydým. Kocaman bir yelkenli deðil ama bir motosikletim olmalýydý. Ve bütün dünyayý dolaþýp sürekli farklý insanlarla tanýþmalýydým. Daha çok kadýn tanýmaktan kaç erkek þikâyet edebilir ki? Bütün bunlarý kaldýrýp atayým. Daha çok bisiklete binmeliydim örneðin. Rüzgâr yüzüme tozuyla, dumanýyla, çimen ve taze bahar kokularýyla birlikte vurmalýydý. Düþlerimiz bir yaþama sýðacak kadar az deðil. Oysa insan bulduðunu yaþar ve razý olur. Akýl bir yandan razý olurken öte yandan kocan düþlerimizden ertelediðimiz kocaman bir arþivi sunar durur. Kutuplarýn beyazýný görmek istemeyen kaç kiþi vardýr içimizde? Okyanusun güneyindeki tropikal adalarý, binbir renkli kuþlarý ve balýklarý. Her sabah erkenden kalkýp týraþ olup iþe gitmek mi ister insan? Yoksa rengini ve kokusunu hiç bilmediði yeni meyvelerin tadýna bakmayý mý? Piþmanlýklarýmýz uzun bir liste olacaksa buna yetiþmenin çaresi yok. Ama henüz yaþam devam ediyorsa, son söz henüz söylenmemiþse ne güzel… Kuyruk kapana kýsýlmýþsa bile sokaða çýkýp karlara uzanýn. Ama uzandýðýnýz yerde bir sokak lambasý olsun. Sokak lambasý ýþýðýndan kaldýrýmlara dökülen karlara bakýn. Kýçýnýzda ýslaklýðý, ellerinizde karýncalanmayý hissedene kadar öylece kalýn.

Seyfullah