• ÝzEdebiyat > Öykü > Deneysel |
141
|
|
|
|
|
Düz yolda freni küçümseyen sürücü,eðri yolda ondan medet umar. Önyargýlarý yok etmeye uðraþacak kadar aptal deðilim;çünkü yok edilebilselerdi zaten önyargý olmazlardý. |
|
142
|
|
|
|
|
Köydün iþinde üylerdin, tas koralardýn arasýnda caman, býzýk bir col bardý. Ceri kayaman tasman toluydu. Köy tavdýn tibinde boldugundan bolsa kerek köydün köbü yeri bulay tasman kaya edi. Bu coldun üstünde kuytu bir cerde eki bala pýsgan fýsýltaþýp biþiyler gonuþupyatýrlardý. |
|
143
|
|
|
|
|
Az geliþmiþ cinsel organlarý olan, vahþi beyaz bilge kýllara sahip yassý sayýlar kabilesi tarafýndan bilinçaltýna ve diri bedenine her açýdan tecavüz edilen, egosu parçalanan güzeller güzeli genç, soylu prenses :-(’F (biz onz kýsaca üzgün ef diye |
|
144
|
|
|
|
|
zaman hiçbirþeyi ayný býrakmýyor deðiþmen deðiþimin kendisi... |
|
145
|
|
|
|
|
Oldukça hareketli ve stresli iþinden ayrýlýp çocuðu ile daha fazla zaman geçirmeye karar verdiðinde bundan sonraki hayatýnda fazlasý ile tatmin olacaðýna inanýyordu. Ama öyle olmadý... |
|
146
|
|
|
|
|
Seni ne çok seviyormuþum, ölesiye özledim. Alýþkanlýk belki de. Hep yanýmda yakýnýmda ol istiyorum. Seslendiðim zaman yan odadan ses ver. Eviyenin yanýna diziverdiðin kirli bulaþýklar yüzünden kýzdýr gene. Her sabah düzensizce kapý arkasýna çýkardýðýn ter |
|
147
|
|
|
|
|
Noktalama iþareti olsaydým mutlaka üç nokta olurdu adým. Hani, baþý belli, sonu bilinmeze açýlan. |
|
148
|
|
|
|
|
Sevgililerimin hepsinin yanaklarý sade ve güzeldi. Ben yanakta duran beni de sevmem. Benim için yanakta beðendiðim þey: duru ve hiçbir çarpýcý özelliði olmamasýdýr. Ondan hoþlanmamýz için bir farký olmasýn ki; o zaman saf yanak sevgisine ulaþmýþ olalým. |
|
149
|
|
|
|
|
Ne kadar derin çizdin...
Bilmek için geri dönüp bakman gerekirdi...
Kimsin sen?
Ölümün ne demek olduðunu bilmediðim zamanlarda ölen çocukluk arkadaþým mý?
Ayrýlýðýn ne demek olduðunu bilmediðimde tayinle uzaklaþtýrýldýðým þehir mi?
Giderken çok üzüldüðüm ama þimdi görsem tanýmayacaðým dost mu?
Karatahtaya adýmý yazan ve içime ilk suçluluk duygusunu kazýyan sýnýf baþkaný mý?
Ýçimdeki anlaþýlmaz heyecaný körükleyen -ve zannediyorum insanoðlunda sadece bende olan- hormon mu?
Bilmiyorum...
|
|
150
|
|
|
|
|
su cehennemin içine akar akmaz buharlaþýyor çünkü cehennem çok sýcak. herkes suya koþuyor ama su hep kaçýyor çünkü burasý cehennem ve burada kiþiler yanarak ceza çeker. cehennemde su arýyor fakat cehennemin doðasý gereði su bulamýyoruz ve bulamayýnca da kaderimize kederleniyoruz. cehennem sakinleri olarak kederli kaderimize tepkimiz dönüþüm geçiriyor ve biri bize halimizi anlatýnca gülmeye baþlýyoruz.
balýklarsa suyun dýþýnda yaþayamazlar ve bunu bildikleri için de baþlarýný akvaryumun camýna vurmazlar günde en az dört en çok sekiz kere. cehennemin yanýndan akan dere cennetin yanýndan da akar. cennetle cehennemin yanýndan ayný anda akmak suretiyle cennetle cehennemi birbirinden ayýran bu derede balýklar yaþar. bu balýklar sürekli hareket halindeki bir suyun içine hapsolmuþ olduklarýndan kendilerini son derece özgür hissederler. onlar için çeliþkili söylemler ve eylemler üretmek bir yaþam biçimidir. onlar için çeliþki özgürlüðün ilk þartýdýr. onlar özgür olmadýklarýný düþünmeyi þiddetle reddederler ve asla özgür olmak istemezler. akvaryumdaki balýklara dýþarýdan bakarsak görürüz ki bir þakanýn figüranlarýný andýran akvaryum sakinleri bugünlerde bizi gene akvaryumun dýþýnda yaþam olmadýðýna inandýrmaya çalýþýyorlar. oysa bu yanlýþtýr ve tüm yaþamý balýklarýn yaþamýna indirger. kendisini kendi yarattýðý hapishaneye hapseden bir düþüncedir bu çünkü iþte akvaryumun dýþýnda da yaþam var ve hem de çok daha ferah ve geniþ yaþamlar, bendine sýðmayýp taþan dereler gibi sevgili okur.
|
|
151
|
|
152
|
|
|
|
|
- Ben o ýrzý kýrýtan þikayetçiyim, ayakkabýcýdan.
- Kimmiþ bu ayakkabýcý, neyin nesiymiþ.
- Ben ne bileyim asker aða. Kýrmýzý Anadol bi pikabý var. Ýþte o adam, bizim köye
her hafta gelir.
- Hayda, bulduk püsküllü belayý. Abi kýrmýzý kamyonetli adam diye bir þey var mý |
|
153
|
|
154
|
|
155
|
|
|
|
|
Can sýkýntýsýndan satýrlara dökülmüþ önemsiz bir paragraf... |
|
156
|
|
|
|
|
O kadar açmýþ ki kendini yemiþ adamýn biri… “Niye” demiþler, niye yaptýn bunu, yok muydu baþka bir þey,,, baþka herhangi bir þey???
Adam bön bön bakmýþ bunu soranlara,,, “baþka yiyecek þey var mýydý?” demiþ,,, yiyebilir miydim baþka birþey,,, kendimi bitirmek yerine onlarý yiyebilir miydim?...
|
|
157
|
|
|
|
|
“Bu kalp bana ait. Bu kalbin içinde ben varým. Buna layýk olmasam da, benim aþkýmla yaþýyor bu kalp. Þimdi senden istediðim, bu kalbe iyi bak. Sevgime, aþkýma, kalbime, bana sakýn zarar verme |
|
158
|
|
|
|
|
"Yolunuz Haydarpaþa garýna düþerse, sol tarafta, denize kadar uzanan yüksekçe bir taþ duvarýn denize yakýn kýsmýnda, geliþigüzel büyümüþ aðaçlarýn ve yeþilliklerin arasýna gizlemiþ o tarihi vagonu göreceksiniz! Biraz daha dikkatle bakarsanýz, kim bilir, belki, o, dünyayý pek de ipine sallamayan, o pejmürde kýlýklý özgür adamý da görebilirsiniz!
Kim bilir?"
|
|
159
|
|
|
|
|
-Bize acý veren ölümün kendisi deðil de tek baþýmýza ölecek olmamýzdýr. Bir insanýn yaþamdan bekledikleri ne kadar çoksa ömrü de o kadar uzun olur. |
|
160
|
|
|
|
|
öyle þeyler giriyorki insanýn hayatýna zaman zaman; elde tutmak, dilde tutmak, gönülde tutmak öyle zorki ;
zoru baþaran insanlara ithaf olunur. |
|
Anasayfa
