Öðretmen Dilimizi Çok Güzel Kullanmalý:

Öðretmenlikte baþarýlý olabilmek için, dilimizi çok güzel ve etkili kullanmak gerektiðine inandým hep. Kendimizi ve istediðimizi iyi anlatamazsak, hem zaman kaybederiz, hem baþarýlý olamayýz. Hani bir atasözümüz vardýr; “Tatlý dil , yýlaný deliðinden çýkarýr.” diye. Çocuklara karþý kullanacaðýnýz dille, onlarýn hoþuna gideceði sözlerle, çocuklara istediðinizi yaptýrmak, onlarý programýn istediði þekilde yönlendirmek inanýn hiç zor deðil. Önemli olan ; nerede, neyi, hangi kelimelerle ve nasýl söylemek gerektiðini bilmek. Hatta kullanacaðýnýz ses tonu bile çok önemli, etkili olmada. Bir öðretmenin kelime haznesi ne kadar zengin olursa, dilimizi ne kadar etkili kullanýrsa ,öðretimde o derece baþarýlý olur. Neyi, nasýl ve öðrencinin anlayabileceði hangi kelimelerle anlatacaðýný bilir. Çocuðu istediði yere yönlendirebilir.

Bunu kazanmak için de, öðretmenin çok okumasý gerekir. O nedenle vakit buldukça okudum. Ne olursa. Bazen bir takvim yapraðýnda aradýðýmý buldum, bazen bir karikatürde, bazen bir tekerlemede, hatta bir þiirde. Okuduðum, bir öðretmenin anýsýnda anlattýklarýndan bile birþeyler yakalamaya çalýþtým ve yakaladým. Okuduklarýmda bana verilen mesajlarý doðru algýladým. Öðrendiðim her þeyi, hep not aldým. Bana, öðrendiklerimi hatýrlatacak kýsa cümlelerle yazdým. Sýk sýk bunlara baþvurdum. Günlük bir iki gazeteyi takip ediyor olmak bile, bana yardýmcý oluyordu . O derste iþlediðimiz konu ile ilgili bir haber, bir köþe yazýsý vardý hafýzamda. Derste, okuduðum gazete yazýsý, bildiðim bir fýkra bile bana bir kaynaktý. Ýþte bu okuduklarým ve hafýzama kaydettiklerim; öðrencilere istediklerimi, en kolay bir þekilde, fazla zaman harcamadan ve onlarý sýkmadan vermeme yardýmcý oluyordu.

Ýlçemizin kütüphanesinde eðitimcilerin, özellikle Köy Enstitüsü eðitimini almýþ yazarlarýmýzýn kitaplar vardý. Bu kiþiler, öðretmenlik yýllarýný, o yýllarda köylere götürdükleri hizmetleri, aldýklarý sonuçlarý anlatýyorlardý. Bu kitaplarýn büyük bir kýsmýný okudum. Köy Enstitülerinin kapatýlmasýnýn, yurdumuz için ne kadar büyük bir kayýp olduðunu anladým. Bizim yaptýðýmýz öðretmenliðin ne kadar basite indirgenmiþ olduðunu üzülerek kabul ettim.

Okuduðum bu kitaplarýn her birinden çok þeyler aldým, eksiklerimi gördüm, daha neler yapabileceðimi anladým. Bunlar benim rehberim oldu. Kütüphaneye gitmeyi, süreli yayýnlarýn en azýndan birkaç tanesini takip etmeyi alýþkanlýk haline getirdim. Genel kültürüm arttýkça, kelime haznem zenginleþtikçe, öðrencilerime daha iyi hitabedebildiðimi, onlara daha kolay ulaþabildiðimi, onlarý daha iyi etkileyebildiðimi anladým. Bu durum, öðrencilerimi ve beni baþarýya götürdü.


Deðerlendirme Çalýþmalarý:

Baþarýlý olmamda diðer bir etken ise, deðerlendirme çalýþmalarýna gerektiði kadar önem vermemdi. Biliyorsunuz deðerlendirme; yaptýðýmýz çalýþmalarýn, hedeflediðimiz davranýþlara bizi ne derece götürdüðünü saptamak için yaptýðýmýz etkinliktir. Eðitim ve öðretimin son ama en önemli basamaðýdýr. Öðrencilerin neyi, ne kadar öðrendiklerini, neleri niçin öðrenemediklerini , bu deðerlendirme çalýþmalarýyla saptamak gerekir.

Her dersin sonunda, ünite aralarýnda ve ünite sonunda deðerlendirme yaptým. Öðrenci ödevlerini, deðerlendirme çalýþmalarýma hizmet edecek þekilde hazýrladým. O gün iþlediðimiz konunun ne derece öðrenildiðini tespit etmek için, konu ile ilgili ödev verdim. Verdiðim ödevi mutlaka, hem de titizlikle kontrol ettim. En küçük yanlýþlarýný asla affetmedim. Her ödevin kontrolü bittikten sonra; -gerektiðinde-veliyi ve öðrenciyi yönlendirecek not düþtüm altýna. Hem veliyi, hem öðrencileri uyardým. Ödev kontrolü, bir nevi deðerlendirme çalýþmasýydý bana göre. Sýk sýk, sýkýlmadan ve öðrencileri de sýkmadan bu deðerlendirmeleri titizlikle yaptým. Ama öðrencilerden önce , kendimi deðerlendirdim. Bu bir otokontroldü. Öðrencinin baþarýsý veya baþarýsýzlýðý, ayný zamanda öðretmenin aynadaki yansýmasýydý çünkü. Gördüðüm –bana göre- aksaklýklarý, karþýlaþtýðým güçlükleri not aldým. Bunlarýn benden mi, uyguladýðým yöntemlerden mi, öðrencilerden mi kaynaklandýðýný bulmaya çalýþtým.

Bu konu ile de ilgili kitaplar vardý. Deðerlendirme teknikleri ve yöntemlerini bu kitaplardan öðrendim. Öðrendiklerimi uyguladým. Deðerlendirme çalýþmalarýnýn önemini öðrencilerime hissettirdim. Onlarýn, devamlý kendi kendilerini denetlemeleri gerektiðini ve bunu nasýl yapacaklarýný anlattým. Öðrencilerimin akþamlarý - ben istemediðim halde- evde test çözdüklerini, hatta kendilerine not bile verdiklerini gördüm. Bazýlarý, kendilerini hangi konularda baþarýsýz buluyorlarsa, o konu ile ilgili sorular üzerinde çalýþýyorlardý, kendiliklerinden. Ya da bana gelip, “Öðretmenim ben þu konu ile ilgili problemleri çözemiyorum. Bana anlatýr mýsýnýz?” ya da “Ben þu konuya ait problemleri çözemiyorum. Bir tane örnek verir misiniz? Bana bu konu ile ilgili problem verir misiniz ev ödevi olarak?” diyorlardý. Deðerlendirme çalýþmalarýnda hem bilinçli, hem istekli idiler. Kýsacasý ben bir öðretmen olarak, çocuklar da bir öðrenci olarak, deðerlendirme çalýþmalarýna gereken önemi veriyorduk.

Deðerlendirme çalýþmalarýnýn sonunda ; sýnýfça gösterdiðimiz gayretin bizi amaçlara ulaþtýrdýðýný görüyordum.Belirlenen hedeflere ulaþtýðýmýz görmek, beni hem mutlu ediyor hem de ileride daha programlý ve titiz çalýþmaya yönlendiriyordu. Ben doðru yolda ilerliyordum.Daha iyi, daha baþarýlý olmak için büyük bir istek duyuyordum.Bu isteðimi, öðretmenliðimin son gününe kadar hiç kaybetmedim.

Kýsacasý, öðretmeni baþarýya götüren iyi bir planlama, uygulama ve deðerlendirme basamaklarý kadar; öðrenciyi tanýma, onlarýn seviyesine inebilme, kendilerini motive edebilme de önemliydi. Ýþte bunun bilincinde olan ve uygulayan bir öðretmenin baþarýlý olmamasý için hiçbir neden yoktu.

(Bitti)



KAYNAKÇA:
Ýlkokul Programý (Milli Eðtim Bakanlýðý Yayýný)
Öðrenci Tanýma Teknikleri ( S.Kantarcý)
Rehberlik ( S.Karagöz)
Psikolojik Danýþmanlýk (Milli Eðitim Bakanlýðý Yayýný)