YERLÝ ARABADAN TEKNOLOJÝMÝZÝ KURMAYA CUMHURÝYET ÝDEOLOJÝMÝZ

Hasan TÜLÜCEOÐLU

“Yurdumuzu dünyanýn en mamur ve en medeni memleketleri seviyesine çýkaracaðýz. Milletimizi en geniþ refah, vasýta ve kaynaklarýna sahip kýlacaðýz. Milli kültürümüzü muasýr medeniyet seviyesinin üstüne çýkaracaðýz. Bunun için, bizce zaman ölçüsü geçmiþ asýrlarýn gevþetici zihniyetine göre deðil, asrýmýzýn sürat ve hareket mefhumuna göre düþünülmelidir. Geçen zamana nispetle, daha çok çalýþacaðýz. Daha az zamanda, daha büyük iþler baþaracaðýz. Bunda da muvaffak olacaðýmýza þüphem yoktur.” (10. Yýl Nutku; Mustafa Kemal ATATÜRK)

Atatürk’ün Onuncu Yýl Nutku’nda bu þekilde ifade ettiði gibi yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin hedefi ‘muasýr medeniyetler seviyesine’ çýkmaktýr. Bu da yine Mustafa Kemal Atatürk’ün ifadesiyle ilim ve fennin tahsili ve çok çalýþmakla mümkün olacaktýr.

Kýsa bir süre sonra Cumhuriyetimizin 88. yýlýný kutlayacaðýmýz günümüzde Ulu Önder’in belirlediði bu hedeflere maalesef henüz ulaþabilmiþ deðiliz. Ama 1938’de uçak fabrikamýz vardý ve Türkiye Cumhuriyeti uçak ithal edecek bir seviyeye gelmiþti.

Çok tartýþýlan 1960 kanlý ihtilali sonrasý Cemal Paþa’nýn ýsrarýyla yerli araba yapýmýna baþlanýp çok kýsa sürede yüzde yüz yerli iki adet ‘devrim’ otomobili üretilmiþti.
Yerli otomobil üretimi öncesi Cemal Paþa þunlarý söylemiþti: "....Tarýmý da ýslâh edeceðiz; ancak ot satmakla neticeye varmak kabil deðildir. Bir vapur dolusu pamuk karþýlýðý yedi-sekiz otobüs alabiliyoruz. Bir vapur pamuðun ne emeklerle meydana geldiðini takdir edersiniz. Bu cihetle sanayi de lâzýmdýr."
"Muvazeneli (dengeli) bir tempo ile sanayileþmek mecburiyetindeyiz. Buna mutlak zaruret vardýr. "Bizde sanayi yok mu?" diye soracaksýnýz. Vardýr; ancak bunlar o kadar daðýnýktýr ki, heyeti umumiyesini (tamamýný) bir istikamette çalýþtýrmak lâzýmdýr."
"Otomobil sanayiine gelince; medenî bir memleket nakil vasýtalarýný kendisi yapmalýdýr. Nakil vasýtalarý bugünkü dünyada, ekonomik alanda büyük yer almaktadýr. Nakil vasýtalarýný kendimiz yapmalý, kendi vasýtalarýmýzla taþýmalýyýz. Bidayette (baþlangýçta) bazý yerli aksamlarýný vücuda getirmeli ve inkiþaf ettirerek (geliþtirerek) % 70 - 80'ini meydana getirmeliyiz."
     "Türkiye'de otomobil yapýlamaz diyorlar. Bu tamamiyle kara bir düþüncenin mahsulüdür. Türkiye'nin bugün malik olduðu bir çok sanayi kollarý vardýr ki, bizi bu mevzua da teþvik ediyor...." (http://tr.wikipedia.org/wiki/Devrim_(otomobil))
Bu görüþlerin sahibi Cumhurbaþkanýmýzýn ýsrarýyla üretilen yüzde yüz yerli arabamýz ‘devrim arabalarýnýn’ serüveni, o yýlýn 29 Ekim’inde Ankara’da kýsa bir sürede sona erer. Noktayý yine Cemal Paþa koyar: "Batý kafasýyla otomobil yaptýk ama Doðu kafasýyla benzin ikmalini unuttuk".
Devamýnda Koç’un giriþimiyle Ford Motor ortaklýðýnda üretilen Anadol’umuzun hikayesi de biraz ‘devrim’e benzer. Sonrasýnda diðer alanlarda olduðu gibi otomobilde de maalesef montajdan ileriye geçemeyiz.

Yerli otomobil üretmek dahasý yerli teknolojimizi kurmak Türk bilgin, alim, mühendis, teknisyen, tekniker ve sanayicinin namus benzeri büyük bir davasý olmuþtur. Onlarýn bir çoðunun hayalini muhtemel gerçekleþecek yerli teknolojimiz süslüyor.

Daha 1938’de uçak fabrikamýz varken 88 yýl sonra bugün montajdan ileri gidemeyen sanayi ve teknolojimizin bu halini devlet ideolojimizde aramak lazým diye düþünüyorum. Yüzde yüz yerli otomobil üretilmiþken bazý aksaklýklar bahane edilerek bu baþarýnýn üzerini çizmekte devlet ideolojisi yatýyor olmalý. Þayet devlet irademiz bu konuda samimi ve ýsrarlý olsaydý bu kadar baþarý sonrasý bunu burada bitirmezdi. Ulu Önder Atatürk’ün büyük hedefine raðmen muhtemelen dýþ etkenden yerli teknoloji kurulmasý devletin olmazsa olmaz ideolojisi olmamýþtýr.

Baþbakan Tayyip Erdoðan’ýn yüzde yüz yerli otomobil üretilmesinde kesin kararlýkla giriþimde bulunmasý sonrasý bir çok kesimde dudak bükmeler ve yüz ekþitmeler oldu. Yerli otomobil ne lazým ki, kime ne kazandýracak gibi düþünceler hal diliyle seslendirildi. Yýllarýn tanýnmýþ otorite yazarlarýndan Mehmet Barlas konuyla ilgili yazýsýnda bu düþünceleri dile getirdi. Sonuçta yüzde yüz yerli otomobil üretiminin bir anlamda imkansýzlýðý ve çokta gerekli olmadýðý görüþü çýkýyor Barlas’ýn yazýnýn bitiminde:

“Bugün "Ýlle de yerli otomobil yapacaðýz" sloganlarýnýn seslendirilmesini dinlerken, teknolojinin þekillendirdiði yeni dünyayý tam olarak kavrayamadýðýmýzý görmemek imkânsýzdýr. "Kendi otomobilimizi yapalým" veya "Kendi uçaðýmýzý yapacaðýz" diyenlere Boeing örneði de verilebilir.
Bir "Boeing 777" uçaðýnda 3 milyon parça vardýr.
Seattle'daki Boeing fabrikasýnda bu uçaðýn sadece gövdesi ve kanatlarý imal edilir.
Bu uçaðýn diðer parçalarý ise 17 ülkedeki 900'ü aþkýn tedarikçiden gelir.
Örneðin "Boeing 787" modeli için çarpmayý önleyici ve sýfýr görüþle inmeyi saðlayan sistemler Hindistan'daki HCL Technologies þirketinde alýnmaktadýr.
"Daðýtýlmýþ imalat" diyebileceðimiz bu yeni sürecin en önemli görevlisi "Að yönlendiricisi"dir.
Siz "Yerli otomobil yapýp bunu 20 bin liraya satacaðým" diyecek yerde, önce dünya pazarýnda ihtiyaç duyulan bir modeli dizayn etmeye çalýþýn.
Kýsacasý teknolojiyi almak yeterli deðil.
Hele bu çaðda "Yerli" otomobil üretmek iddiasý asla milli gururun ifade aracý olmamalýdýr.” (http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/barlas/2011/10/04/yerli-otomobil-yapmak-hevesi-ve-gercekler)

1938’de yerli uçak fabrikasýný kuran Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün muasýr medeniyetlere ulaþma hedefi, devamý cumhuriyet devlet ideolojisinde, yerli sanayi ve teknolojiyi kurmayý adeta içine almamýþ.

Yoksa onca baþarýlara raðmen bugün yerli teknolojimizin olmamasý imkansýzdý.