Efsun, Fatma ve çalgý grubunun ardýndan odadan çýktý, arkasýný cumbaya vererek, Osman’ýn tam yanýna sandalye koyup oturdu. Osman rahatsýz olmuþtu durumdan, lakin kýskanýldýðýný düþünüp önemsememiþti. Çalgýcýlar hareketli bir parçaya baþladýlar. Osman, Fettan Efsun’un çehresini inceledi. Acaba ona kýzmýþ mýydý, kýrýlmýþ mýydý, küsmüþ müydü? Ama hatun gayet iyi görünüyordu. Yüreðine su serpildi Osman’ýn. Ýþlerin bu kadar kolay yoluna gireceðini düþünmemiþti. Tesbihini þevkle çekmeye baþladý, mey kadehini bir dikiþte bitirdi. Ýþte, tam da o sýrada çýktý zilli Kýpti raks etmeye. Bacaklarýný tamamen kapatan bir pantolon üzerine bol beyaz ipekli bir gömlek giyinmiþti. Þimdi ne kollarý ne de bacaklarý görülebiliyordu. Saçlarýný toplamýþtý. Ellerindeki ziller defin ritmiyle yadýn kurun çalýyor, kulaðý týrmalýyordu. Hem, makam hareketlenince Efsun kadar da iyi titretemiyordu bedenini. Nerde biraz önceki Kýpti, nerde þimdi ki!

Osman’ýn yüz ifadesinin deðiþtiðini gören Fatma, Simay’a iþaret çaktý. Aralarýnda anlaþtýklarý üzere, Osman’ýn iþkillendiði vasýl olursa, o vakit diðer taktiðe geçilecekti. Simay gömleði çözdü yavaþtan ve yere attý. Biraz önce giydiði cepkeni ile kalmýþtý þimdi. “Ha þöyle,” dedi Osman sevinerek yüksek sesle.
Zilleri de çýkartýp attý ve ellerini kývýrarak bir tavana bakar, bir yere bakar þekilde aþaðýdan yukarýya doðru yükseltmeye baþladý. Bu çengi dansýnda bilinen bir figürdü. Tavana bakan ellerle dans ederse çengi, bu, istiyorum demekti; eðer avuç içleri yere bakarak dans ederse istemiyorum demekti. Osman heyecanlanmýþtý.
“Pek de nazlý bu Kýpti. Ama sen bir benim olsan, o avuçlar bir daha yere bakmaz, seni gavur kýzý,” dedi içinden, baþýný hýnzýrca salladý.
Kýpti, cepkenine elini soktu ve mendili çýkarttý. Osman’ýn yüreði aðzýndaydý; ama rahat davranmaya çalýþýyordu:
“Ne yani, benim gibi dalyan yiðit varken þu sümsük Selim’e mi verecek?”
demesine kalmadan, Kýpti kýzý hýzla çevresinde döndü, döndü, döndü ve mendili savurdu. Mendil, Osman ve Efsun’un arasýna düþtü. Osman beklediðinin olduðunu görünce sevinçli ve kendinden emin bir ifade ile doðruldu, elini yavaþça uzattý; ama Efsun’un ondan önce mendili aldýðýný görünce beyninden vurulmuþa döndü:
“Bu da þimdi ne demek ola?” dedi kaþlarý çatýk.
“Görünen köy kýlavuz ister mi, yiðidim,” dedi Efsun.
Öcünü almanýn neþesiyle içinin yaðlarý erimiþ, kendine güveni gelmiþ, sandalyesine bir ayrý kurulmuþtu. Osman ne gördüklerine ne de duyduklarýna inanamýyordu.