Bir kulaç yüksekliðinde dalgalar içinde,diz boyu derinlikte dikelmiþ turkuaz yeþili beyaz köpüklerle bezenmiþ denizi seyrederken,önünde insan boyunda yunuslar sörf yapýyorlardý.Bir tanesini eliyle tuttu.Onun yüzgecini okþuyordu.Çok heyecanlanmýþtý.Kalbi küt küt atýyordu,ortalýk birden karardý.Rüyaydý,uyanmýþtý.Dedelerinin rüya da büyük balýk tutmak,büyük bir kýsmet demektir, sözlerini anýmsadý.Tekrar uyuyamadý.Neredeyse gün doðacaktý. Evinin kiler olarak kullandýðý bölümüne girdi.neredeyse bir yýldýr dokunmadýðý uçlarýnda artýk paslanmýþ oltalar olan misinalarýný aldý.Koþarcasýna balýkçý iskelesine geldi.Pazar balýkçýlarý için yem getiren satýcýlarla,haftanýn yorgunluðunu atmak,bir gün de olsa kadýn dýrdýrý,çocuk gürültüsünden kaçmak için gelen keyif balýkçýlarý arasýndaki komik pazarlýklarý dinleyemeyecek kadar heyecanlý idi.Yemlerini oltalarýný aldý,Yusuf’un kayýðý orada boþ duruyordu,hiçbir þey söylemeden atladý.Yeni menevileþmeye baþlayan tabak gibi dümdüz denize,bir günlük özgürlüðe,onu bekleyen güzelliklere doðru kürekleri asýlmaya baþladý.Nereye gideceðini çok iyi biliyordu.Sadece birkaç arkadaþýnýn bildiði özel niþanlarýna geldi.Oltalarýný yemlerken etrafý süzdü.Sumrular,martýlar sabah kahvaltýlarý için gerekli avlanmaya baþlamýþlar,güneþ yeni bir güne merhaba demiþ,gözün görebildiði her tarafta bir çok balýkçý teknesi manzarayý tamamlamýþtý.Birden duraladý,ne yapýyordu,yoksa hala uyanmamýþ mýydý,rüya da mýydý,neden gelmiþti bu canýndan can alan,ömründen ömür tüketen denize yine? Sanki onlar ölsün diye aniden çýkmýþ bir fýrtýnada kaybettiði can dostlarý Gökhan ile Tahir’i içi parçalanarak,yüreði,ciðeri yanarak hatýrladý.Bir yýldýr onlarý yutan denizin adýný bile anmamýþtý.Þimdi burada ne iþi vardý?Bunlarý düþünürken elleri makine gibi iþliyor,misinalarýný yemleyip yemleyip denize salýyordu.Bir anda misinalarýn birinde hareketlenme olduðunun ayýrtýna vardý,tüm düþüncelerinden sýyrýldý,eski usta günlerine döndü.Önce usulca misinayý saldý,aðzýna olta girmiþ caný yanan balýk hýzla misinayý çekerdi,balýkçý zorlarsa balýk koparýrdý.Onun için önce serbest býrakmalý,sonra yavaþça toplamalý,bir sonraki zorlamada yine salýnmalýydý.Bu iþlem birkaç kere yapýldýktan sonra yorulan balýk kolayca kayýða alýnýrdý.Tüm bu iþleri ezberden yaptý.Oltasýna takýlan 5 kg lýk bir akya idi.Keyiflendi.Gökhan ile Tahir yanýndaydý sanki,onlarý düþününce eskisi gibi ciðeri yanmadý.Onlar denize aylardýr denize açýlmasýný,anýlarýný denizde yad etmesini bekliyorlarmýþ gibi bir duyguya kapýldý.Ýçi ferahladý.Ondan sonra daha bir keyifle avlanmaya baþladý.Bütün gün irili ufaklý bir sürü balýk tuttu.
Ýskeleye yanaþtý,kayýðý baðladý.Kendisine yetecek sevdiði balýklarý ayýrýyordu ki,kara da bir çift yeþil gözün onu izlediðini fark etti.O da gözlerini bu hayran ve merakla bakan daha önce hiç görmediði gözlere dikti.Bir þeyler söylemek istedi,ama sözcükler boðazýnda düðümlendi.Ama yeþil gözlü kýz insiyatifi ele aldý.
-Þu kocaman balýðýn ismi nedir?
-Biz ona kuzu deriz,ama kitaplarda Akya diye yazar.
-Kaç kilo gelir?
-En az beþ kilo.
-Ne kadar çok balýk yakalamýþsýnýz?
-Bugün þansým yaver gitti.
-Ne yapacaksýnýz bunlarý,hepsini siz mi yiyeceksiniz?
-En sevdiklerimi mercanlarý,barbunlarý kendime ayýrýp,kalanlarý karþýdaki restoran’a satacaðým.Eðer isterseniz kendime ayýrdýklarýmý denize açýlýp paylaþabiliriz.
-Neden olmasýn!
Böylelikle satacaklarýný satýp,salata için yeþillik ve bir þiþe de büyük raký alýp,tekrar denize açýldýlar.Kayýðýn sahibi Yusuf bunlarý görünce arkalarýndan baðýrdý,ama onlar duymazdan geldiler.Yeþil gözlü kýz:
-Neden baðýrýyordu ? diye sorunca;
-Bu kayýk onun kayýðý sabah haber vermeden almýþtým.Dedi.Kýzýn biraz huylandýðýný görünce kendini açýklama yapmak zorunda hissetti.
-Bir yýldýr ilk defa bugün denize açýldým,daha güneþ doðmadan gördüðüm bir rüya sonrasý uyandým,hemen limana gelip,önüme ilk çýkan bu kayýða atladým.Yanlýþ anlama kayýðýn sahibini iyi tanýyorum.Bana kýzmaz.Ancak o balýða çýkmama þaþýrdý.
-Neden?
-Bu uzun acýklý bir öykü,istersen anlatmayayým,güzel keyfini kaçýrmayayým.
-Anlat,merak ettim.
- Ben geçimimi balýkçýlýkla saðlýyordum.Benimde bir sandalým vardý.Yaklaþýk bir yýl kadar önce bir cumartesi akþamý Gökhan ve Tahir isminde çok sevdiðim iki arkadaþým ertesi gün birlikte balýða çýkmayý teklif ettiler.Ben o sýrada tatilde olan Ýngiliz sevgilimin son günü olduðu için onlarla çýkamayacaðýmý söyledim.Ýsterlerse benim sandalla gidebilirlerdi.Pazar günü sabah ikisi ben balýkçý kahvesinde çay içerken geldiler,bir kere daha beni de almak istediler,ama ben reddettim.Onlar sandal’a bindiler.Ama motoru çalýþtýramadýlar.Ben gidip motoru çalýþtýrdým.Yola çýktýlar. Akþam üzeri saat 18:00 civarý bu saatte ve günlerde pek normal olmayan þiddetli bir poyraz baþladý.Hava karardýðýnda hala dönmemiþlerdi.Merak etmeye baþladým. Gökhan’ý telefonundan arayýnca Gökhan’ýn kardeþi Ahmet’inde onlarla gitmek istediðini,ancak bir iþi çýktýðýný ve vazgeçtiðini,Gökhan’ýnda cep telefonunu ona býraktýðýný,denizde bize lazým olmaz dediðini öðrendim.Hemen Jandarma’ya,Sahil Koruma’ya haber verildi.Poyraz þiddetini gittikçe arttýrýyordu.Üç gün üç gece devam eden rüzgarýn ardýndan hala bulunamamýþlardý.Bir hafta sonra Gökhan’ý buldular,onun morgda gördüðüm hali günlerce gözümün önünden gitmedi.Bu sabaha kadar denizle ilgili her þeyi hayatýmdan çýkarmýþtým..
Dedi.Gözleri doldu,ama kendini tuttu.Bir süre sessizlikten sonra kendini toparladý,rakýnýn da etkisiyle keyifli bir sohbete giriþtiler.