Takvimler ne kadar cömerttir. Her gün bir sahife baðýþlarlar ömürlerinden. Onlar cömert davrandýkça hafiflerler hafiflerler ta ki tükeninceye kadar cömertlikleri devam eder. Her erdemli davranýþlarýnda omuzlarýndaki yük biraz daha hafifler takvimlerin.
Ah takvimler ne kadar cömertsiniz.
Zamanýn evveliyatýný ve ahirini Allah (c.c.) bilir.
Bugün kullanýlan 365 sahifeli takvimin evvelini ise matbaacýlarýn bilmesi muhtemel. Miladi takvim ise Türkiye’de 1926 yýlýnda kullanýlmaya baþlandý.
Takvimler insanlar gibidir. Ömürleri sýnýrlýdýr. Kelebeklerden uzun yaþarlar ama fillerden kýsa. Ömürleri sabit, zamanlarý sýnýrlýdýr. Bu yönleri ile insana benzerler.
Ýnsanlar takvimlerinin ömrünün sýnýrlý olduðunu her takvim yapraðýndan bir sahife yýrttýklarýnda idrak ederler. Her gün azalan bir yaþam. Kendi ömürlerinin sýnýrýný ise ancak bir cenaze namazý kýldýklarýnda hatýrlarlar. Oysa insan çocuk da olsa, her geçen gün, hayattan eksilen bir güne tekâmül etmektedir. Zamanýný yaratýcýnýn haricinde kimsenin bilmediði sona bir adým daha yaklaþmak.
Prof. Dr. E. Nazif Gürdoðan Hoca: “Ýnsan ömrü üç yýldýr: Doðum yýlý, verim yýlý, ölüm yýlý” diyor. (Yeni Þafak 02.01.2008)
Doðum yýlý ile ölüm yýlýný çýkardý mý geriye verim yýlý kalýr.
Peki, verim yýlýndaki boþa geçen zamanlarý çýkardý mý ileriye ne kalýr?
Yaþanmamýþ bir ömür…
Ya da yaþlanmýþ bir ömür…
Ah takvim yapraklarý sizin cömertliðiniz ile biz âlemin efendisi insanlarýn ömürleri birbirlerine ne kadar benzemekte. Ve birbirlerine ne kadar ecnebileþmekte…
***
Yaþýný olduðundan bir yaþ ileri gösteren çocuk, gençlik evresinde fazlalýktan ifade ettiði bir ya da birkaç yaþýnýn indirimini bereketli yapma arzusunu taþýmak istemektedir. Gel gör ki yaþýn 35 olmasý ile 37 olmasý arasýndaki fark matematiksel ifadeden baþka aleni bir ehemmiyet taþýmamaktadýr. Ýnanmazsanýz sözü, sözün ustasý Cahit Sýtký’ya býrakalým:
Yaþ otuz beþ! Yolun yarýsý eder.
Dante gibi ortasýndayýz ömrün.
Delikanlý çaðýmýzdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün.
***
Üstad Necip Fazýl gibi:
“Tam otuz yýl saatim iþlemiþ ben durmuþum;
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuþum.” demiþ olabiliriz bugün. Ama ah vahlar kaybedilen zamanlarý geri getirmeyecektir.
Dün geride kaldý, yarýnýn gelip gelmeyeceðini bilmiyorum. Öyleyse bugünü, içini doldurarak yaþamalýyým, anlayýþýyla hareket eden âdemoðlu yine Cahit Sýtký’nýn dediði gibi:
“Nerde o günler, o þevk, o heyecan?” deme durumunda kalmaz ve o aþk ve heyecaný ilerlemiþ yaþýna raðmen Ýstanbul’un fethinden þereflenmek için gayret gösteren yüce sahabe Eyüp Sultan Hazretleri gibi bedeniyle birlikte yüreðinde de taþýr.
***
Bugün verim yýlýdýr; yaþarken kazançlý çýkma yýlýdýr. Ýhtiyarlayýnca geriye baktýðýmýz zaman “çok þükür hayatý takvim yapraklarýnýn cömertliði gibi yaþadým” demek için bu günü anlamlý kýlma yýlýdýr, verim yýlý.
Sað taraftan verilecek defterin sayfalarýnýn kapanmayacaðý, ömrümüzdeki bereketli anlar gibi sayfalardaki bereketlerin artacaðý ve okudukça bizleri coþturacaðý anlarý yaþama yýlýdýr, verim yýlý.
“Kim bilir nerde, nasýl, kaç yaþýnda?
Bir namazlýk saltanatýn olacak.
Taht misali o musalla taþýnda.” Diyen Cahit Sýtký o musalla taþýndan geçti. Sýra bizde… Kaçmak, kaçamak yapmak, atmak, atlatmak yok.
Henüz musalla taþý önümüzde, Musalla Mezarlýðý’da Konya’da iken verim yýlýný verimli kýlmak yapýlacak en akýllý ve erdemli iþ olsa gerek.
Takvim yapraklarý gibi hayatý (zamaný) cömertlikte bereketlice kullanmak bir sonraki takvim cömertliðinin (hayatýn) anahtarýný yanýnda taþýmaktýr. Saðlam bir anahtarýmýz olmasý dileðiyle…
Selam ve muhabbetle.