Ses, fiziki bir olaydýr. Titreþimle oluþur ve bu titreþimi enerjiye dönüþtürür.
Ses, çeþitli frekansta dalgalar ile havada yol alýrken ayrý ayrý frekansta insan kulaðýna gelir; bazen hoþ, bazen nahoþ!
Ses vardýr, gül bahçesinde güle adanan bülbülün sesi..
Ses vardýr, baharda öten böceklerin senfonik orkestrasý..
Ses vardýr, þýrýl þýrýl Çaðlayan’lardan gelir..
Ses vardýr, doðrudan sevgilinin kulaðýna gelir misafir olur…

Ses bazen de inilti þeklinde olur.
Bu için için aðlayan hazinli bir gönlün inlemesi ile sessizce kurulan cümleler vasýtasýyla iþitilir…
Bazen ses, sessizliðe tahammül edemez ve þiddetlenerek feryat þeklinde yol alýr..
“Bu aþk beni öldürür”, “Bu dert beni iflah etmez, deli eyler” diye duyulan sesler de vardýr..
Aþk-ý hakikatten göklere yükselmiþ: “Ah”larýnýn tercümaný olan sesler aþýðýn sinesini yakar kavurur..
Kavuþamamýþ yerlinin göðsünden neþet olan; hasret, özlem duygularý; feryatlar þeklinde göklere çýkýverir..
Bazen sesler kesilir; nefes yetmez kalbin çeperlerine vura vura insaný yer bitirir..
Bu sesin kayboluþu ve içteki duyuþlarýn dile gelemeyiþi insaný canýndan bezdirir.
Sonra;
“Heyecana verdi gönülleri,
Heyecanlý sesleri gönlümün
Ben o naðmeden müteheyyicim,
Ki, yoktur ihtimali terennümüm.”
diyen Dr. Ýkbal gibi dilsiz acýlarýn, içteki sancý ve heyecanlarýn zirvelere ulaþan farklý bir boyutu aþýðý kendinden geçirir; deniz dalgalarý gibi yükselip tekrar kendine dönen bu his ve duygularý dile getirmeye çalýþan seslerde göklere ulaþýr.. Bu ses, içte doðan ve içte kaybolan, dudaklardan dökülmeyen ve bir türlü söylenemeyen, dilin dönemediði, kelimelerin aciz kaldýðý, heyecan ve duyuþlarla yüklüdür..
Böylesi sesleri kendi içinde duyanlar tamamen sevgilide tefani olmuþtur artýk..
O’nun bestesinde, O’nun sesinde, O’nun dokunuþunda býrakýverir aciz ruhunu..
Ýþte bu ses bilinen tüm seslerin üstünde, en güzel seslerden biridir.
Öyle bir sestir ki bu melekler iþitse sermest olur..
Bazen sesler susar! Sadece O’nun sesi duyulur.
Kulaða misafir olan bu ses en tatlý ve en þirin sestir.

O dem Aþýk Fuzileþerek;
“öyle sermestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür
men kimem sâkî olan kimdür mey û sahbâ nedür

gerçi cânândan dil-i þeydâ içün kâm isterem
sorsa cânân bilmezem kâm-ý dil-i þeydâ nedür

vasldan çün aþýk-ý müstâðni eyler bir visal
aþýka maþukdan her dem bu istiðnâ nedür

hikmet-i dünyâ vü mâfiha bilen arif degül
arif oldur bilmeye dünyâ vü mâfiha nedür

ah u feryâdun fuzûlî incidübdür âlemi
ger belâ-yý ýþk ile hoþnûd isen gavga nedür.”

der..